குண்டல கேசவன்

 

அனுதினமும் யாரிந்த அபவாதம் செய்வதென

சினந்தேதுடைத்தார் கேசவன் காதோரச் சாணத்தை

தனக்குந் தெரியாமல் எப்படியிது நிதமும்வந்ததென

மனத்தினில் இம்மாய விந்தையை நொந்தபடியே

அந்நாளின் வைபவங்கள் முடியுந் தறுவாயில்

பின்நின்ற மூதாட்டியை அன்புடன் வினவினார்

இன்றென்ன வேண்டுதல் வைத்தாய் கேசவனிடம்

என்னிடம் பகர்வாயோ உள்ளக் கிடக்கையை!

சாதலை நோக்கும்நான் எனக்கென்ன வேண்டுவேன்!

பாதகச்சிறுவன் வெண்ணெய் மிகுதியாய் உண்டுவிட்டான்

சீதளம் தாக்காமல் போர்த்திக்கொளத்தான் கேட்டேன்!

யாதளவிவள் கண்ணன் பக்தியென வியந்தாரே.

இறைவன் அவர்கனவில் எழுந்தருளி மொழிந்தான்

குறைவாக எண்ணாதேயென் காதோரச் சாணத்தை!

நிறைவான பிரசாதமிது அறியவேண்டுமெனில் மூதாட்டியை

மறைந்திருந்து பாரவள் பக்தியின் செய்கைகளை!

சூட்சுமவுடலெடுத்து மூதாட்டி இல்லத்தில் அவர்கண்ட

காட்சியோ எந்நேரமும் பரவசத்தில் அவள்நினைவை

ஆட்சிசெய்தது கண்ணனே! அவள்மெழுகி வீசிய

வீச்சினில் பறந்தசாணம்தான் கண்ணன் காதோரமே!

மறுநாள் சாணத்தை மதிப்புடனே நீக்குங்கால்

அருளினான் கண்ணன் அதையென்றும் பாதுகாக்க.

ஒருநாளும் இனிகிடைக்காது! அவளில்லம் அடைந்தவள்

திருவுடல் நீங்குங்கால் நடப்பதைப் பாரென்றான்.

அப்பழுக்கற்ற அன்பினளை அவ்வுலகம் அழைத்துச்செல்ல

புப்பகவிமானம் வந்தும்மறுத்து கண்ணனையே வேண்டினள்

எப்பொழுதும் அவள்குரல் கேட்கவிரும்பிய பரமனும்

அப்போதே மகரகுண்டலங்களாய் ஆக்கினானவளை.

தூயஅன்பினால் மூதாட்டி துயர்நீங்கி பெற்றபெரும்பேறு

ஆயவற்றுள் அதிசிறந்ததென அகமகிழ்ந்து ஆலயத்தின்

ஆயத்தப்பணி செய்ய அடைந்தவரை வரவேற்றன

மாயவன் காதுகளில் மகர குண்டலங்களே!

 We know the six popular men of Indostan, all very blind

Who saw the elephant, each in a different shape in their mind.

Individually, they might not have been right

Collectively, they did their best sans the gift of sight.

We pride ourselves in an upright just statehood

Electing people hoping they would do us some good

But they seem to be of a different kind

Looking away from duty, as if they are blind.

There are people that promise the heaven

Only during campaign, never to be seen again.

And there are those who grab all they can

Power and greed working hand in hand.

Education good comes only at a cost

State-run schools mostly left to rot.

Competitive exams are seen as vain

As protecting turf is the concern main.

One side they pity the young widow

Other side letting liquor to freely flow.

Mountains are cut and river sand is dug

They are thriving by also selling drug.

Resourceful criminals are protected by law

Hapless citizens have no go but to withdraw.

If there is the inevitable cut in every deal

How can there be hope for the nation to heal?

There's n only one thing that sets apart this clan

From the six blind people of Indostan

Individually, what they do is awfully wrong.

Collectively, alas, they’re so powerful and strong!

(This is an offshoot of reading  James Baldwin's poem The Blind Men and the Elephant)

At home ... with life

 Fun and frolic all the way and back

Studies were left for the wise to crack

Getting rank card signed was never cool

Yet I was at home,  right at school.

School days over, I had to prove

That I was fit to fall in a groove

I rose the ranks not by quirk

Very much at home, even at work.

From part of family, now I had one

Shoulders full, duties to be done.

Carefully paving the path for certainty

I really felt at home, in my society.

Heart may be steel, but body not so

Sometimes it just refuses to go

I am never at home even with me

At such times feeling lost at sea

Now towards the other end of life

Having crossed over without much strife

I am glad I have nothing to complain

As I am at home, at my home again!