வீரப் பெண்புலி

 

வீரப் புலி

(சத்தியப்பிரமாணத்திலிருந்து வழுவாமல் தளபதியை எதிர்த்து நின்ற இந்திய ராணுவ பெண் மருத்துவரின் உண்மைக் கதை)

ஜனவரி 2004-ஆம் ஆண்டு பயங்கரவாதத்திற்கு பேர்போன வடக்கு காஷ்மீரின் பாரமுலாவில் நடுங்கும் குளிர் வீசும் பின் மாலைப்பொழுது. 18 மணி நேர பாதுகாப்புப் பணியில் சற்று கண்ணயர்ந்த நேரம் தொலைபேசி ஒலித்தது. “சற்று முன் நிகழ்ந்த ஒரு குண்டு வெடிப்பு சம்மந்தமாக மருத்தவ அறையிலிருந்து கேப்டன் தேவிகா குப்தா உங்களுடன் பேச விரும்புகிறார்.” ராணுவத்தில் மருத்துவர்களுக்கும் பதவிப் பெயர்தான்.

ஆயுதங்கள் சகிதம் கண்ணயர்வது எங்களுக்கு புதிதல்ல. அடுத்த இரண்டாவது நிமிடத்தில் சீருடையுடன் ஜீலம் நதிக்கரையிலிருந்த எங்கள் பங்களாவிலிருந்து அருகிலிருந்து மருத்துவ அறைக்கு சென்றடைந்தோம். ராஷ்ட்ரீய ரைஃபிள் படையின் வீரர் ஒருவர் ரேடியோ டிரான்சிஸ்டர் வடிவிலிருந்த நவீன குண்டு வெடித்ததில் குடல் வெளியே சரியும் அளவிற்கு காயப்பட்டிருந்தார். தோள் வரை நீளமான, முழுவதும் ரத்தக்கறை தோய்ந்த கையுறை அணிந்திருந்த கேப்டன் தேவிகா குப்தா திறமையுடன் முடிந்த அளவுக்கு குடலை தைத்திருந்தார். நிலைமையின் தீவிரம் எனக்குப் புரிந்தது. காயமடைந்த ராணுவ வீரரை உடனடியாக 65 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் இருந்த ஸ்ரீநகர் ராணுவ மருத்துவ மனைக்கு எடுத்துச் செல்ல வாகனம் தயார் செய்ய வேண்டும். என் சகப் பணியாளர்கள் உடனடியாக ஒரு ராணுவ கவச வண்டியை (டாங்க்) ஏற்பாடு செய்து விட்டனர்.

“ஜெனரல் சார், நிலைமையைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். இவர் மரணத்திலிருந்து மயிரிழையில் தப்பித்திருக்கிறார். கிட்டத்தட்ட 150 தையல்களுக்கு மேல் தைத்திருக்கிறேன். ஆனாலும் நிலைமை இன்னும் சீராகவில்லை - அவர் தனது உயிர்நாடிகளை இழந்துகொண்டிருக்கிறார். நான் அவருக்கு உயிர்காக்கும் திரவம் செலுத்தும் சிகிச்சை அளித்தபடியே அவருடன் ஸ்ரீநகருக்கு இப்போதே பயணிக்க வேண்டும். அதற்கு போர் வாகனமான இந்த டாங்க் பயன்படாது. ஒரு திறந்த ஜீப்பை ஏற்பாடு செய்யுங்கள்!” - தீர்க்கமான முடிவுடன் திடமான மனத்துடன் கோரிககை வைத்தார் கேப்டன் தேவிகா குப்தா.

அப்போது மணி இரவு ஒன்றைத் தாண்டியிருக்கும். செல்ல வேண்டிய பாதை மிக ஆபத்தான பாதை. குறிப்பாக பட்டான் என்னும் ஊரைத் தாண்டும் பாதை நிறைய வளைவுகளுடன் சற்று தாழ்வான பகுதியுமாகும். மறைந்திருந்து ஏவப்படும் தாக்குதல்களுக்க பிரசித்தமான இடம் இது. இதன் வழியாக திறந்த வாகனத்தில் செல்வது என்பது தாக்குதலுக்கு நாமே எதிரிக்கு ஒரு நல்ல வாய்ப்பு கொடுப்பதற்கு ஒப்பாகும். ஆகவே அவரது கோரிக்கையை மறுத்து டாங்க்கிலேயே அவர்களை அனுப்புவதற்கான ஆணையைப் பிறப்பித்தேன்.

கேப்டன் தேவிகா குப்தாவிடமிருந்து நான் எதிர்பாராத கேள்விக்கணை பாய்ந்தது. கோபத்துடன் என்னருகில் வந்த அவர், “இங்கு முடிவெடுக்கும் உரிமை யாருக்கு உள்ளது?” என்றார். “ஏன், அதில் சந்தேகம் ஏதும் உள்ளதா?” என்று பதில் கேள்வி கேட்டேன். “இல்லை, அதில் எனக்கு சந்தேகமே இல்லை. இந்த வீரருக்கு சிகிச்சை அளிக்கும் மருத்துவர் யார்?” என்று அடுத்த கேள்வியை வைத்தார். நான் புரிந்து கொண்டேன். அவர் தொடர்ந்தார். “இவர் என்னுடைய பேஷண்ட். இவரைக் காப்பாற்றும் பொறுப்பு என்னிடம் உள்ளது. என்னை இவருடன் திறந்த ஜீப்பில் விரைவாக அனுப்புகள். என் முடிவில் குறுக்கிடாதீர்கள். குறுக்கிட்டால் இவரது உயிருக்கு பொறுப்பு உங்களுடையதாகிவிடும். உங்கள் ஆணையை மீறுவதற்காக என்னை தண்டிப்பதாக இருந்தால் அதை பிறகு செய்யுங்கள். போகும் வழியில் ஏதாவது விபரீதம் நேர்ந்து இவர் இறக்க நேரிட்டான் நான் அந்தப் பொறுப்பை ஏற்கிறேன். ஒரு வேளை நான் இறந்தால் எனக்காக வருத்தப்ட என் கணவர் இருக்கிறார். என்னைத் தடுக்காதீர்கள்.” ஒரே மூச்சில் பொரிந்து தள்ளினார்.

என்னுடைய 36 வருட அனுபவத்தில் ராணுவத்தில் தலைமைப் பொறுப்பில் இருக்கும் நான் மூன்றே வருட அனுபவம் கொண்ட அதிகாரியால் எச்சரிக்கப்படும் நிகழ்ச்சியை என் கீழ் பணியாற்றியவர்கள் அன்று முதன்முதலாய் கண்டார்கள். ஐந்தடி உயரமே ஆன கேப்டன் தேவிகா குப்தா, அன்று நான் உட்பட பலர் மனதில் மிக, மிக உயர்ந்தவராக மாறினார்.

போர் நடக்கும் சமயத்தில் ஒரு நல்ல தலைமை அதிகாரி என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை நான் செய்தேன். கேப்டன் தேவிகா குப்தாவிற்கு ஒரு ராணுவ சல்யூட் வைத்து, “உங்கள் கடமையில் குறுக்கிட்டதற்கு வருந்துகிறேன். உங்களுக்கு வெற்றி கிடைக்கட்டும்” என்று வாழ்த்தி அவர் கேட்டதற்கிணங்க ஒரு திறந்த ஜீப்பிலேயே விரைவாக அனுப்பி வைத்தேன். அந்த நேரத்தில் குறைந்தது இருவரின் கண்கள் கண்ணீரால் பனித்தன. அதில் ஒருவர் கேட்டன் தேவிகா குப்தா.

செல்லும் வழியில் அவரது ஜீப்புக்கு பாதுகாப்பாக முன்னால் சென்ற பைலட் வாகனம் பட்டான் வளைவுகள் ஒன்றில் திடீரென பழுதாகியது! அந்த வாகனத்தை சரி செய்து கொண்டு பின்னால் வரும்படி அறிவுறுத்திவிட்டு பாதுகாப்பு எதுவும் இல்லாமல் தனது துணிவையும் கடவுளையும் மட்டும் துணையாகக் கொண்டு பின்னிரவில் ஆபத்தான பாதையைக் கடந்து ஸ்ரீநகர் சென்றடைந்தார் என அறிந்தேன். அதிகாலை நாலரை அளவில் அவரிடமிருந்து தொலைபேசியில் அழைப்பு வந்தது.

“காலை வணக்கம் ஜெனரல் சார். ராணுவ வீரரை சரியான நேரத்தில் மருத்துவ மனையில் சேர்த்து அவருக்கு தற்போது அறுவை சிகிச்சையும் செய்தாகி விட்டது. நானும் அதில் பங்கேற்றேன். அவர் பிழைத்துக் கொள்வார். கவலை வேண்டாம். ஒரு விண்ணப்பம். இன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை. எனக்கு ஒரு நாள் விடுப்பு கிடைக்குமா? ஏனெனில் நான் இப்போது ஆறு மாத கர்ப்பிணியாக இருக்கிறேன். இச்சமயத்தில் செய்ய வேண்டிய சோதனைகளுக்கு என் கணவர் ஏற்கெனவே ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்” என்றார்.

நான் எங்களுடைய கமாண்டருடன் பேசினேன். ராணுவத் தலைமை அதிகாரிக்கும் தகவல் தெரிவிக்கப்பட்டது. அடுத்த மூன்று நாட்களில் கேப்டன் தேவிகா குப்தாவிற்கு அவரது துணிச்சல் மற்றும் கடமை உணர்வுக்கான ராணுவ வீரர்களின் சாகசத்திற்கான உயரிய மற்றும் அரிதான ராணுவத் தலைமை அதிகாரியின் பாராட்டுப பத்திரம் வழங்கப்பட்டது.

ஒரு சில மாதங்களில் இந்த வீரப்புலி அழகான மகவை ஈன்றது. தனது மேலதிகாரியையே மிரட்டி பணியவைத்த வீரத்தாயைப் பற்றி அந்தக் குழந்தை மெதுவாக அறிந்து கொள்ளும்.

ராணுவச் சேவைக்கு மகளிர்க்கு உகந்ததல்ல என்ற பேச்சு எழும்போதெல்லாம் நான் அதை வன்மையாக மறுக்கிறேன். ஏனெனில், ராணுவத்தில் நான் அறிந்த, பழகின பெண்கள் அனைவரும் சிறந்த பாயும் புலியாகவே இருந்திருக்கிறார்கள். ஆண்களுக்கு சிறிதும் சளைக்காமல், ஆண்களின் அதே திறமையோடும் பலத்தோடும் அவர்களுக்கு சமமாகவே நடைபோடுகிறார்கள்.

சீருடை அணிந்த ராணுவப் பெண்புலிகளுக்கு என் வணக்கங்கள்!

(இது மேஜர் ஜெனரல் ராஜ் மேத்தா அவர்களால் தன்னலமின்றி ராணுவத்தில் சேவைபுரியும் வீரப் பெண்களுக்கு மரியாதை செலுத்தும் விதமாக பகிரப்பட்ட உண்மைச் சம்பவம்)

30.8.2023

ஸ்ரீ விநாயகர் துதி

 

ஒன்றைத் தொடங்குமுன் வழிபடுவோம் உனையேதான்

நன்றென நடத்திவைப்பாய் நன்மைகளை முன்நிறுத்தி

நம்பிக்கை உண்டெமக்கு  நன்நாட்கள் இனி சிறக்க

தும்பிக்கையான் உனைத்துதித்தே தோப்பிட்டோமையா

இருவினையின் இடர்நீக்கும் இமயவதி மைந்தா

வருங்கால வாழ்வை வளமிக  ஆக்கிவைப்பாய்

மெச்சிநின் துதிபாட மலைமேலே வீற்றிருக்கும்

உச்சிப் பிள்ளையாரே உகந்தே அருள்வாய் நீ.

முக்கண்ணன் மகனே முழுமுதற் கடவுளே 

எக்கணமும் பற்றினோமுன் பனிமலர்ப் பாதங்களே

அஞ்ஞான இருளகற்றி மெய்ஞ்ஞான ஒளியருள்வாய் 

அரசடி அமர்ந்துலகை ஆட்சிசெய்யும் கணநாதா

நான்மறை ஞானத்தை ஞாலததுக் களித்தவனே

கூன்பிறை நான்கில் காணக் கொடுத்தவனே

தேங்காய்பழம்  மோதகமும் மகிழ்வுடன் ஏற்றெமை

பாங்காய் ரட்சிப்பாய் பாவமெல்லாம் கரைந்திடவே.

ஐங்கரத்தோனே ஆறுமுகன் அண்ணனே

ஐம்புலன் அடக்கி அருளானந்தம் பெற்றிடவே

ஓங்காரம் ஒலிக்க உனையே துதிக்கின்றோம்

சங்கரன் மகனே சங்கடம் தீர்த்தருள்வாய்

9.7.2021

விதி வலியது

 

நினைவுகள் என்றுமே பலமானவை. மனிதனின் மனோநிலையை ஒரு கணத்தில் மாற்றிடும் சக்தி கொண்டவை. அப்படித்தான் போகி பண்டிகை விடியற்காலையில் என்னை எழுப்பிவிட்ட தப்பட்டை ஒலி என் நினைவுகளை பழைய காலத்திற்கு அழைத்துச் சென்றது.

எங்கள் சம்பிரதாயத்தில் இந்த குப்பைகளை எரிக்கும் பழக்கம் இல்லை என்றாலும் அக்கம்பக்கத்தோருடைய கொண்டாட்டத்தில் பங்கு கொள்ளும் சந்தோஷத்தை அனுபவித்திருக்கிறோம். பழைய காகிதங்கள், துணிகள் போன்றவற்றை ஒரு இடத்தில் குவித்து தீமூட்டி எரித்து அந்த விடியற்காலை குளிரில் அதைச் சுற்றி சுட்ட மண்ணால் செய்த வளையத்தில் மாவினால் செய்யப்பட்ட துணிபோன்ற சவ்வினால் மூடப்பட்ட தப்பட்டையை (டமாரம்?) குச்சி கொண்டு டமடம என்று காதைக் கிழிக்கும் அளவுக்கு அடித்துக்கொண்டே அந்த தீயைச் சுற்றி ஆட்டம் போடுவதை பார்க்கவே குதூகலமாக இருக்கும்.

அது காற்று மாசு என்ற சொற்களை அறியாத காலம். பிற்காலத்தில் காகித குப்பைகளோடு நீண்ட நேரம் எரிவதற்காக வாகனச் சக்கரங்களின் உபயோகமற்ற ரப்பர் டயர்களை எரிக்கத் தொடங்கினர். தற்போது பிளாஸ்டிக் குப்பைகளையும் சேர்த்து எரிக்கின்றனர். விளைவு பயங்கரமாக இருக்கிறது. பத்தடி தூரத்தில் இருப்பது தெரியாத அளவுக்கு புகைமண்டலம் சூழ்வதோடு, இரண்டு கிலோமீட்டர் பயணித்தாலே முகத்திலும் ஆடைகளிலும் ஒரு கரும்படலம் படியும் அளவுக்கு காற்று மாசடைந்து விடுகிறது. ஒரு வாரம் முன்னமிருந்தே செய்திகள் மற்றும் காணொலி மூலம் தீவிர எச்சரிக்கை நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்வதால் சற்றே விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டிருக்கிறது என்று சொல்லலாம்.

ஆக, டமடம ஒலியினால் எழுப்பபட்டு அதற்குமேல் தூங்க விருப்பம் இல்லாமல் போகி கொளுத்தும் நிலவரம் எப்படி இருக்கிறது என்பதைப் பார்க்கும் ஆவலால் உந்தப்பட்டு வெளியில் சென்றேன். எங்கெங்கு காணினும் புகைப்படலம். எனது புகைப்படம் எடுக்கும் ஆர்வத்தால் நாற்சந்தியில் நின்றுகொண்டு நான்கு திக்குகளிலும் வீதிகளில் அங்கங்கே எரியும் குப்பைக் குவியல்களை படமெடுக்கத் தொடங்கினேன்.

ரகு, ரகு என்று யாரோ சன்னமான குரலில் என்னை அழைப்பது போலிருந்தது. யாரது இந்த வேளையில் என்னை அடையாளம் கண்டு அழைப்பது என்ற யோசனையுடன் குரல் வந்த திசையை நோக்கி திரும்பினால், அருகில் எரிந்துகொண்டிருந்த குப்பைக் குவியலின் மேல் சிறிது சுள்ளிக்குச்சிகளை அடுக்கிக் கொண்டிருந்த சாவித்திரிதான் என்னை அழைத்தாள் என்பது தெரிந்தது. தற்போது ஐம்பதுக்கு மேல் வயதாகியிருந்தாலும், அவள் குரலில் ஒரு பத்து வயது சிறுமியின் குதூகலம் தெரிந்தது.

“இப்படித்தான் நாங்க ஆந்திரால இருக்கும்போது போகி நெருப்புலேயே பாத்திரத்திலே தண்ணி காய்ச்சி அதுலதான் குளிப்போம். அப்பறம்தான் பொங்கல் எல்லாம்..” என்று சிரித்தவாறே தன் அனுவங்களின் நினைவில் பயணிக்கத் தொடங்கினாள்.

நாங்க….ஆந்திரால… என்று அவள் சொன்ன சொற்கள் என் நினைவலையை வேகமாகவும் ஆழமாகவும் கிளறிவிட்டது. என் கண்ணில் நீர் துளிர்த்தது. நினைவுக்குதிரையின் வேகம் கேட்க வேண்டுமா? அந்த க்ஷணத்தில் சுமார் ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் பாய்ந்து சென்று நின்றது.

ஜானகியம்மா என்றாலே எங்களுக்கு வேடிக்கைதான். புதிதாக வீடுகட்டிக்கொண்டு வந்திருந்த எங்களுக்கு அந்தக் காலத்தில் ஒரே ஒரு எதிர்வீடு, ஒரே ஒரு பக்கத்து வீடு, ஓரே ஒரு (சற்று தூரத்தில்) பின் வீடு. மற்றபடி சுற்றிலும் வெட்டவெளிதான். எதிர்வீட்டு ஜானகியம்மாவுக்கு ஐந்து குழந்தைகள். கணவர் ஆவடியில் தளவாடங்கள் தயாரிக்கும் தொழிற்சாலையில் வேலை. நான்கு மகன்கள், ஒரு மகள். நான்காவதாகப் பிறந்தவள்தான் சாவித்திரி. சாவித்திரியின் மூத்த சகோதரர்கள் இருவரும் மகா புத்திசாலிகள். ஒருவன் அப்போதே ஜபல்பூரில் உள்ள கனரக வாகனத் தொழிற்சாலையில் உத்தியோகத்தில் இருந்தான். இரண்டாமவன் காலேஜில் பிஸிக்ஸ் படித்துக்கொண்டிருந்தான். சற்று நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின் பிறந்த மூன்றாம் அண்ணன் நடராஜன் என்னைவிட ஒரு வயது, ஒரு வகுப்பு மூத்தவன். எனவே நானும் அவனும் சுலபமாக நண்பர்களானோம். நடராஜனுக்குப் பின் சற்று உடனே பிறந்தவள் சாவித்திரி. எனவே நான், என் தங்கை இருவரும் இவ்விருவருடனும் தோழமையோடு விளையாடிக்கொண்டிருந்தோம்.

ஜானகியம்மாவுக்கு குழந்தைகள் என்றால் பிரியம். அவர்களது வீடு பெரிய வீடு. அதற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் நாங்கள் எல்லாம் ஓடி விளையாடுவதை மிகவும் ஆனந்தத்தோடு ரசிப்பார்கள். அடிக்கடி தின்பண்டங்கள், பாயசம், வெல்லம் கலந்த துருவிய தேங்காய் என்று ஏதாவது எங்களுக்கெல்லாம் தின்னக் கொடுப்பார்கள். எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து என் பாட்டியுடனும் அம்மாவுடனும் சிரித்தபடி கதைகள் பேசி சந்தோஷமாகவே இருந்தார்கள்.

யாருடைய கண் பட்டதோ தெரியவில்லை. சற்று அதிக இடைவெளிக்குப் பிறகு ஐந்தாம் முறை மீண்டும் உண்டாகி தாய் வீட்டுக்குச் சென்ற ஜானகியம்மா, குழந்தை கண்ணனோடு வீடு திரும்பும்போது மிகவும் மாறுபட்ட பெண்ணாக காட்சியளித்தார். நடையிலும் பேச்சிலும் விநோத மாற்றங்கள். தூய தமிழிலேயே பேசினார். அன்பான கணவனை வெறுத்தது மட்டுமின்றி, அவரை திட்டுவதும் சமயத்தில் அடிப்பது கூட சகஜமான நிகழ்வாயிற்று. “இவன் என் கணவனல்ல – கள்வன். என் கணவர் எவ்வளவு நல்லவர்? இவன் கணவன் வேடத்தில் உலவும் கயவன்” என்றெல்லாம் பேச ஆரம்பித்தார். எவ்வளவு இனிமையாகவும் நகைச்சுவையாகவும் பேசி வந்த பெண்மணி, திடீரென்று இம்மாதிரி பேசுவதும் அதுவும் மணிக்கணக்கில் வாய்க்கு வந்ததெல்லாம் தூய தமிழில் உளறுவதும் எங்களுக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. விசாரித்ததில் பெண்களுக்கு மகப்பேறு சமயத்தில் எப்போதாவது அபூர்வமாக ஏற்படும் நரம்புக் கோளாறு இவர்களை தாக்கியிருக்கிறது என்பது தெரிந்தது.

இதில் என்ன ஆயிற்று என்றால், கடைசியாகப் பிறந்த கண்ணன் மீது அபரிமிதமான அன்பு ஏற்பட்டு, வீட்டில் இருந்த மற்றவர்களை எப்பொழுதும் திட்டுவதும் கண்டிப்பதுமான போக்கு தொடங்கியது. இதற்கிடையில் இரண்டாவது மகன் தனது படிப்பை மிக நல்ல முறையில் முடித்திருந்ததால் அவனுக்கு பம்பாயில் பாபா அணுசக்தி கூடத்தில் மிக நல்ல வேலை கிடைத்து அவனும் சென்றுவிட்டான். எனவே ஜானகியம்மாளின் தாக்குதலுக்கு கணவரும், நடராஜனும் சாவித்திரியும் இரையாகினர். மிகச் சிறிய விஷயங்களுக்கெல்லாம் கோபம் கொண்டு அவர்களை அடிக்கடி துன்புறுத்தத் தொடங்கினார் ஜானகியம்மா. அவரது கணவரை துணி உலர்த்தும் கழி கொண்டு நடு மண்டையில் தாக்குவதை நாங்களே கண்டிருக்கிறோம். (இதில் அவர் தலை வழுக்கை வேறு.) அவரும் எவ்வளவோ பொறுமையுடன் அவர்களை சமாளித்து வந்தாலும் அவர்கள் வீடு நரகமானதென்னவோ உண்மை.

ஒரு முறை ஜானகியம்மாவின் கொடுமை தாளாமல் நடராஜனும் சாவித்திரியும் அருகில் உள்ள ஏரியில் தங்களை மாய்த்துக்கொள்ளவும் முனைந்தனர். நல்ல வேளை, யாரோ பார்த்து உடனே தண்ணீரில் குதித்து இவர்களை காப்பாற்றி வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தனர்.

பின்னொருமுறை கடைக்குட்டி கண்ணன் ஏதோ கோள்மூட்டி, அதனால் ஆத்திரமடைந்த ஜானகியம்மா நடராஜனை அப்படியே தூக்கிக்கொண்டு தன் வீட்டுக் கிணற்றில் கால்களை மட்டும் பிடித்துக்கொண்டு தலைகீழாக தொங்கவிட்டபடியே, “இனிமே கண்ணன் மேல் கை வெப்பியா?” என்று நடராஜன் உயிருக்குப் பயந்து மாட்டேன் மாட்டேன் என்று அலறும்வரை பிடித்துக்கொண்டு பின்னர் ஏடாகூடமாக வெளியே இழுத்துப் போட்டதில் அவனுடைய முதுகெலும்பு உடைந்து தண்டுவடம் பாதிக்கப் பட்டு நீண்ட நாட்கள் சிகிச்சை மேற்கொள்ள வேண்டி வந்தது.

அதற்கும் பிறகு சில மாதங்களில் மீண்டும் நடராஜனும் சாவித்திரியும் காணாமல் போயினர். இதற்கு மேல் தாங்க முடியாமல் பரிதவித்த தந்தை கடைசி மகன் கண்ணனை பம்பாய்க்கு அனுப்பிவிட்டார். காணாமல் போன நடராஜன் இன்றுவரை திரும்பவில்லை. ஒரு சில வருடங்களுக்குப் பிறகு சாவித்திரி ஆந்திராவில் ஒரு கிராமத்தில் இருப்பதாக தகவல் வரவே அவளது தந்தையார் சென்று பார்த்தார். ரயிலேறிச் சென்ற சிறுமி சாவித்திரி ஏதோ ஒரு ஸ்டேஷனில் இறக்கிவிடப்பட்டு அங்கேயே சில நாட்கள் அநாதையாக திரிந்துகொண்டிருந்ததைக் கண்ட ஒரு முதிய ரயில்வே கடைநிலை பணியாளர் அவளுக்கு வாழ்வும், கூடவே ஒரு குழந்தையையும் கொடுத்ததாகத் தெரிந்தது. எப்படியோ அவர்களிடமிருந்து பிரித்து சாவித்திரியை மீண்டும் அழைத்துக் கொண்டு வந்தார் அவளது தந்தை.

பம்பாய்க்குச் சென்றிருந்த கண்ணனும் பாழடைந்தே திரும்பினான். அவனுக்க என்ன நேர்ந்தது என்பது யாரும் அறியா ரகசியம். வீட்டினுள்ளேயே அடைந்து கிடந்தான்.

களையிழந்த அந்த பெரிய வீட்டில் இருந்த அவர்கள் வாழ்வு கேள்விக்குறியானது. சிறிது நாட்களில் தாயும் தந்தையும் நோய்வாய்ப்பட்டும் வயதாகியும் காலமாகி விட்டனர். மூத்த சகோதரர்கள் வந்து இந்த பிரம்மாண்டமான வீடு இனி உபயோகப்படாது என்று பெரிய பரப்புள்ள அந்த நிலத்தை அடுக்குமாடி கட்டுவோரிடம் விற்று, சாவித்திரிக்கும் கண்ணனுக்கும் அதே கட்டிடத்தில் ஆளுக்கொரு ஃப்ளாட் மற்றும் கைச் செலவிற்காக சிறிது பணமும் பெறும்படி வழிவகை செய்துவிட்டு ஒதுங்கிவிட்டனர்.

கண்ணன் எப்படியோ சில சாஸ்திரங்கள் மந்திரங்கள் கற்றுக்கொண்டு சிறிய கோவில்களில் அர்ச்சகர் வேலை தேடிக்கொண்டான்.

இதன் நடுவில் சாவித்திரியின் கணவன் இறந்ததாக தகவல் வேறு வந்தது. அவளுக்கு வேறு சம்பாத்தியம் இல்லாததால் கண்ணன் சாவித்திரியை தன் வீட்டிற்கே அழைத்து வந்து அவளது வீட்டை வாடகைக்கு விட்டு அந்த பணத்தில் இப்போது வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இந்த நிலையில்தான் சாவித்திரி தனக்கு வாய்க்கப்பட்ட விதியை, தனது சம்பிரதாயமாகவே ஏற்றுக்கொண்டு "நாங்க ஆந்திராவில இப்படித்தான் பண்ணுவோம்" என்று என்னிடம் பெருமை பேசுகிறாள். இவளது விதியை நினைத்து அழத்தான் முடியும்.

3.2.2022

மரத்தடி விநாயகர்

 

அரசமரப் பிள்ளையார் அருள்செய்யும் பிள்ளையார்

விவசயாம் ஓங்கிடவே விமரிசையாய் வணங்கிடுவோம்

ஆலமரப் பிள்ளையார் ஆரோக்கியப் பிள்ளையார்

நோயுற்றோர் நலம்பெறவே நாள்தோறும் வேண்டிடுவோம்

இலுப்பைமரப் பிள்ளையார் இன்னல் தீர்க்கும் பிள்ளையார்

கட்டிடங்கள் கட்டுவோர் கட்டாயம் கும்பிடுவோம்

சந்தனமரப் பிள்ளையார் சந்தானப் பிள்ளையார்

வியாபாரம் செய்வோர் விரும்பியே வணங்கிடுவோம்

நாவல்மரப் பிள்ளையார் நலமருளும் பிள்ளையார்

பிரிந்தவர் ஒன்றுகூட பரவசமாய்த் தொழுதிடுவோம்

நெல்லிமரப் பிள்ளையார் பிள்ளைதரும் பிள்ளையார்

பெண்குழந்தை வேண்டுவோர் போற்றியே பதம்பணிவோம்

புன்னைமரப் பிள்ளையார் பூசல்தீர்க்கும் பிள்ளையார்

தம்பதியர் பிரியாதிருக்க தலைவணங்கி தவமிருப்போம்

மகிழமரப் பிள்ளையார் மகிழ்ச்சிதரும் பிள்ளையார்

பணிக்காகச் செல்பவர் பணிந்தே வணங்கிடுவோம்

மாமரப் பிள்ளையார் மாசகற்றும் பிள்ளையார்

பகைவர்பலர் கொண்டோர் பணிவுடனே வேண்டிடுவோம்

வன்னிமரப் பிள்ளையார் வரன் தரும் பிள்ளையார்

கன்னியரும் காளையரும் கைகூப்பித் தொழுதிடுவோம்

வில்வமரப் பிள்ளையார் விசேஷப் பிள்ளையார்

படிப்பறிவும் பந்தமும்பெற பக்தியுடனே பணிந்திடுவோம்

வேப்பமரப் பிள்ளையார்  வரன் அமைக்கும் பிள்ளையார்

மனதினிய மாங்கல்யம்பெற  மூஷிகவாகனனை மதிநிறைப்போம்

9.7.21

பாவம்

 

மாலை வங்கிப்பணியில் இருந்து திரும்பி வந்த வந்தனா களைப்புடன் கட்டிலில் விழுந்தாள். இந்த கொரோனா என்னிக்குத்தான் ஒழியுமோ தெரியலை….மத்தவங்க எல்லாம் லீவுல இருக்காங்க இல்ல வொர்க் ஃப்ரம் ஹோம்-ன்னு இருக்காங்க. நாங்க மாத்திரம் 50 பர்சண்ட், 30 பர்சண்ட் ரூல் இருந்தாலும் அதெல்லாம் வொர்க் அவுட் ஆகாம வாரத்தில நாலு நாள் பேங்க்குக்கும் ரெண்டு நாள் வீட்ல டெலி-மார்க்கெட்டிங்கும் பண்ணனுமாம். அவங்கவங்க இன்சூரன்ஸ், கவர்மென்ட் ஆபீஸ் வேலைல ஜாலியா இருக்காங்க..நாங்க மட்டும் இப்படி அவஸ்தைப்படறோம்...என்று சலித்துக்கொண்டே கண்ணை மூடி களைப்பில் தூங்கி விட்டாள்.

மகேஷுக்கு அவளைப் பார்க்க பாவமாக இருந்தது. அவன் தனியார் கம்பெனியில் மார்கெடிங் பிரிவில் இருக்கிறான். காலை ஒரு மணி நேரம், மாலை அரை மணிநேரம் போனில் பேசுவதோடு சரி. மற்றபடி அவனுக்கு ஒரு தொந்தரவும் கிடையாது. வீட்டில் பொழுது போக அவ்வப்போது டிவி அல்லது இண்டர்நெட்டில் ஏதாவது செய்தி அல்லது திரைப்படம் பார்த்து நேரத்தை சமாளித்துக் கொண்டிருந்தான். அவர்களின் ஒரே மகன் இப்போதுதான் இரண்டாம் வகுப்பு. ஆன்லைன் வகுப்பு நேரம் போக மீதி நேரம் கம்ப்யூட்டர் கேம்களிலும் பக்கத்தில் இருக்கும் சிறுவர்-சிறுமிகளோடு அரட்டையிலும் கழிப்பதற்கே அவனுக்குப் போதவில்லை. எனவே பெற்றோர்களுக்கு அவனால் தொந்தரவு இல்லாமல் இருந்தது.

மகன் வீட்டில் இல்லாததால் வந்தனா தூங்கட்டும் என்று லேப்டாப்பை எடுத்துக்கொண்டு காதில் ஹாலுக்கு வந்து ஹெட்ஃபோனையும் காதில் மாட்டிக்கொண்டு அவனுக்கு பிடிக்கும் என்று தோன்றிய ஒரு படத்தில் கவனம் செலுத்தினான் மகேஷ்.

கணவனை சமீபத்தில் இழந்து பன்னிரண்டு வயது மகனுடன் வாழும் ஒரு பெண், சூழ்நிலை மாற்றம் வேண்டி வேலையில் இடமாற்றம் கேட்டுக்கொண்டு நகரில் இருந்து சிறிய ஊருக்கு வருகிறாள். இந்த மாற்றம் அவளுக்கு நிம்மதியைத் தந்தாலும் அந்தச் சிறுவனுக்கு பிடிக்கவில்லை. நண்பர்கள் தாமதமாகவே அமையப் பெற்றார்கள். அப்படியே அமைந்தாலும் ஒரு நாள் விளையாடுவதற்காக என்று ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக இருந்த பாழடைந்த கோட்டைக்கு சென்று அங்கு அவனை தனியாக விட்டுவிட்டு அவர்கள் சென்றுவிடுகிறார்கள். அச்சத்தில் உறைந்த சிறுவன் எப்படியோ வீடு வந்து சேர்கிறான். அன்றிலிருந்து அந்த நண்பர்களை வெறுக்கிறான். அவர்கள் அவனை தேடியும் கிடைக்காததல்தான் அவனை விட்டுவிட்டு திரும்பியதாக என்னதான் சமாதானம் சொன்னாலும் அவன் நம்ப மறுத்து அவர்களை விட்டு விலகியே இருக்கிறான்.

மறுநாள் காலை தாயுடன் வாக்குவாதத்தில் வேறு ஈடுபடுகிறான். தாயும் கோபத்தில், நீ வேண்டுமானால் உன் நகரில் இருக்கும் உன் மாமா வீட்டுக்குப் போ என்று அவனை திட்டிவிடுகிறாள். தாயிடம் சொல்லிக்கொள்ளாமல் வீட்டைவிட்டு வெளியேறுகிறான் சிறுவன். இலக்கில்லாமல் நடந்து கடற்கரையை அடைகிறான். அங்கு மீன் பிடிக்கத் தயாராகிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு மீனவருடன் பேச்சுக் கொடுத்து நட்பு ஏற்படுத்திக்கொண்டு அவரோடு படகில் ஏறி கடலுக்குச் செல்கிறான். நாள் முழுவதும் அவரோடு படகிலும் ஒரு தீவிலும் நேரத்தைக் கடத்திவிட்டு மாலை வீடு திரும்பும்போது தாய் வாசலிலேயே உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்க்கிறான். குற்ற உணர்வு மேலிட ஓடிச் சென்று அவளைக் கட்டிக்கொள்கிறான்.

இந்தக் காட்சியை அவன் ரசித்து பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போது அவன் தோளில் கை விழுகிறது. திரும்பிப் பார்த்தால் வந்தனா அவனுக்குப் பின்னால் நின்றுகொண்டு அவளும் இந்தப் படத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

எழுந்திட்டியா நீ, நான் பாக்கவே இல்லையே, இதோ இரு...ஒரு நிமிடம்… டீ போடறேன்… நீ எழுந்திரிச்சபின் குடிக்கலாம்முன்னுதான் காத்திட்டிருந்தேன்...என்றான் மகேஷ்.

இல்லை..இல்லை...படம் நல்லா இருக்கு...நான் அஞ்சு நிமிஷம் தான் பாத்தேன்...அதிலயே தெரியுது...நீங்க கன்டினியூ பண்ணுங்க….நான் போய் டீ போட்டுக் கொண்டு வர்றேன்...என்று சொல்லியபடி சமையலறைக்குச் சென்றாள். இரண்டு நிமிடத்தில் டீயுடன் வந்து மகேஷுடன் சேர்ந்து அவளும் படத்தில் மூழ்கினாள்.

தாயிடம் மன்னிப்புக் கோரிய சிறுவன், தந்தை இல்லாதது தனக்கும்தான் கஷ்டமாக இருப்பதையும், இந்த கிராமம் அவனுக்கு ஒத்து வராததால் வெறுப்படைந்ததையும், இனி தான் நல்லபடியாக அவள் மனம் கோணாமல் நடப்பதாகவும் உறுதியளிக்கிறான். தாய் புன்னகையுடன், இந்த ஊர் உனக்குப் பிடிக்கவில்லை இல்லையா...கவலைப்படாதே….எனக்கு மீண்டும் மாற்றல் வந்திருக்கிறது...ஆனால் நம் பழைய ஊர் இல்லை...அதே சமயம் இந்த மாதிரி சிறிய ஊரும் இல்லை...அங்கு நம் வாழ்க்கை இதைவிட நன்றாகத்தான் இருக்கும்….சரியா? என்று கேட்கிறாள். சிறுவனும் புன்னகையுடன், உனக்கு சரி என்றால் எனக்கும் சரிதான்..என்று கூறி தாயை அணைத்துக் கொள்கிறான். படம் முடிகிறது.

படம் முடியவும் மகேஷுக்கு ஆபீஸிலிருந்து ஃபோன் அழைப்பு வரவே, இருவரும் தத்தம் வேலைகளில் ஈடுபட்டார்கள். ஒரு வழியாக வேலைகள் எல்லாம் முடிந்து இரவு உணவும் முடிந்து படுக்கும்போது இரவு ஒன்பதரையைத் தாண்டியிருந்தது.

மகனுக்கு அடுத்தபடியாக வேறு பக்கமாகத் திரும்பிப் படுத்திருந்த வந்தனா லேசாக அசைவதைக் கண்டான் மகேஷ். வழக்கமாக இந்நேரம் செல்ஃபோனை உபயோகித்துக் கொண்டிருப்பவள் இன்று என்ன செய்கிறாள் என்று வியந்தான். சற்று உற்று கவனித்தால் அவள் விசும்பிக்கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. அதிர்ச்சியடைந்த மகேஷ், என்ன வந்தனா, அழறியா என்ன? என்ன ஆச்சு? என்று ஆதங்கத்துடனும் அக்கறையுடனும் அவளை தன் பக்கமாகப் புரட்டினான்.

அவள் கண்களில் குளமாக நீர். மகேஷ் அதைப் பார்த்துவிடக்கூடாது என்று அவசரம் அவசரமாகத் துடைத்துக் கொண்டாள் வந்தனா. பாவம்..ங்க அந்தப் பையன் என்றாள். மகேஷுக்கு தலையும் புரியவில்லை, காலும் புரியவில்லை. பேந்தப் பேந்த விழித்தான். அவள் தொடர்ந்தாள். அந்த படத்தில வர்ற பையனைத்தான் சொன்னேன்….இப்படி அம்மா கிட்ட அன்பா நல்லவனா இருந்தா வளர்ந்து கல்யாணம் ஆனப்புறம் பெண்டாட்டி சரியா அமையலைன்னா ரொம்ப கஷ்டப்படுவான்...என்று மீண்டும் கண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டாள்.

சரியாப்போச்சு போ! அது சினிமா! கற்பனைக் கதை! அதையா நிஜமென்று நினைத்து அழுவார்கள்? என்று அவளைத் தேற்றி, அந்தக் கதையை மீண்டும் ஒரு முறை அசை போட்டு, வாழ்வின் யதார்த்தங்களை பரிமாறிக்கொண்டபின் ஒரு வழியாக அவளை தூங்க வைத்தான்.

மறுநாள் காலை. அவனுக்கு முன்னமே விழித்து, அவன் எழுந்து வரும்போதே மணக்கும் ஃபில்டர் காஃபியோடும் புன்னகையோடும் அவனை வரவேற்றாள். என்ன இன்னிக்கு ஒரே குஷியாயிருக்கே? என்று கேட்டான் மகேஷ். நம்ம மகனும் அந்தப் பையன் மாதிரி அம்மா மேல பாசமா இருக்கானில்லே? என்று சந்தோஷமாகக் கேட்டாள் வந்தனா.

இன்னுமா நீ அதிலேயே இருக்கே? நேத்து என்னடான்னா அப்படி அழுதுண்டிருந்தே? பையன் பாசமா இருந்தா கஷ்டம்னு சொல்லிட்டு இப்போ அதிலே பெருமைப்பட்டுண்டு சிரிக்கிறே? எனக்கு ஒண்ணும் புரியலே...போ….என்றான்.

இதெல்லாம் உங்களுக்குப் புரியாது.. அது அப்படித்தான்...என்று கூறியபடி செல்லமாக அவன் கன்னத்தைக் கிள்ளினாள்.

21,5,30

பழமொழி விளக்கம்

 

பழமொழி விளக்கம்

(பழம் - முதிர்ந்தது - முதிர்ந்த அனுபவத்தினால் வந்த அறிவுரைகள்)

1. பெண்புத்தி பின்புத்தி. எல்லோரும் நினைப்பது போல் தக்க சமயத்தில் உபயோகப்படாமல் பிறகு நினைவுக்கு வந்து பயனில்லாமல் போவது அல்ல பெண்ணின் புத்தி. சாதாரண தினசரி அலுவல்களுக்கு வேண்டுமானால் அப்படி இருக்கலாம். ஆனால் முக்கியமான விஷயம் இருந்தால் அப்போது பெண்களின் புத்தி எப்படி வேலை செய்கிறது என்று பாருங்கள். அடுத்த மாசம் போனஸ் வாங்கிண்டு வரும்போதே ஏதாவது செலவு பண்ணிட்டு வராதீங்க – நம்ம ஜானுவுக்கு தோடு வாங்கனும். உங்க புத்திசாலித்தனத்துக்கு நான் இப்போலேந்தே சேத்தாத்தான் உண்டு என்று பிற்காலத்திற்கும் சேர்த்து யோசிக்கும் புத்தி பெண்புத்தி. அவர்களை குத்திக் காண்பிப்பதால் 'பின்' புத்தி என்று ஆண்கள் சொல்வதும் உண்டு.

2. ஆல்போல் தழைத்து அருகுபோல் வேரோடி - ஆலமரம் மேலும் மேலும் விழுதுகளை விட்டு அவைகளை வேராக்கி அகலமாகப் பரவி பல்லாண்டு வாழ்வதுபோல் உறவுகளையும் நட்புகளையும் அணைத்துக்கொண்டு ஒருங்கிணைந்த குடும்பமாய் வாழவேண்டும். அருகம்புல்லைப் பறித்தால் புல் மட்டும்தான் கைக்கு வரும். வேர் ஆழமாக ஊன்றியிருப்பதால் வராது. பறித்த இடத்தில் மீண்டும் வளரும். அதுபோல் வாழ்வில் ஊன்றி சிறு இன்னல்கள் வந்தாலும் துவண்டுவிடாமல் தாங்கி ஆணிவேரான நோக்கத்தை மனதில் நன்று ஊன்றி மீண்டும் முயற்சித்து வளர வேண்டும்.

3. அழுதபிள்ளைதான் பால்குடிக்கும் - அமைதியாக இருக்கும் குழந்தையைவிட அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்யும் குழந்தையைத்தான் தாய் நன்கு கவனிப்பாள் என்பது சரியானாலும், இந்தப் பழமொழி விஞ்ஞான உண்மையும் கூட. கர்ப்பப்பையில் இருக்கும்வரை குழந்தைக்கு மூச்சு என்பது கிடையாது. மூச்சுக்குழலிலும் திரவமே இருக்கும். இந்த திரவம் வெளியேறினால்தான் குழந்தை மூச்சுவிடவே முடியும். ஆகவேதான் தாயின் பாதுகாப்புக் கவசத்திலிருந்து வெளியே வரும் குழந்தை வெளிக்காற்று பட்டவுடன் முக்கி முனகி அழுது குழந்தை தனது சுவாசப்பாதையை முதலில் சரிசெய்து கொள்கிறது.

4. ஊர் ரெண்டு பட்டா கூத்தாடிக்கு கொண்டாட்டம் - மற்றவர்கள் கலகத்தில் இருக்கும்போது அதை ஊதிவிட்டு வேடிக்கை பார்ப்பதில் இன்பம் கொள்வோரைப் பற்றி இது என்று நாம் நினைத்தாலும், இப்பழமொழியின் உண்மைப் பொருள் வேறு. பண்டைய காலத்தில் கருத்து வேறுபாட்டினால் ஊர் இரண்டாகப் பிளந்து நிற்கும்போது பெரியவர்கள் ஒன்றுகூடி வேறுபாட்டைக் களையும் முயற்சியாக அனைவரும் பங்கேற்கும் வகையிலான பெரிய அளவிலான கூட்டங்களையோ விழாக்களையோ ஏற்பாடு செய்வர். அதன் ஒரு பகுதியாக பொழுதுபோக்குக்காக நடனம், பாட்டு. கூத்து போன்றவற்றையும் ஏற்பாடு செய்வர். இது இந்தக் கலைஞர்களுக்கு (கூத்தாடிகளுக்கு) பெரிய அளவில் வருமானம் பெற்றுத்தரத் தக்கதாக அமையும். எனவே எங்காவது சண்டை சச்சரவு ஏற்பட்டால் அதன் சமாதான முயற்சியின்போது தமக்கு வருமானம் கிடைக்கும் என்று மகிழ்வர் கூத்தாடிகள் என்பதே இப்பழமொழியின் பொருள்.

5. களவும் கற்று மற – ஆய கலைகள் அறுபத்து நான்கு என்ற கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். அவற்றும் களவும் ஒன்று, அதைக்கூட கற்கவேண்டும் ஆனால் பழகக்கூடாது என்பதே இதன் பொருள் என்று நீங்கள் நினைத்தால் உங்களைக் குற்றம் சொல்ல முடியாது. காலம் அப்படி. ஆயின், உண்மையான பொருள் என்ன தெரியுமா? இங்கு களவு என்பது கற்புக்கு எதிராக செயல்படுவது. அதாவது கற்பு நெறி, களவு நெறி. பெற்றோர் சம்மதத்துடம் திருமணம் செய்துகொண்டு ஊரறிய வாழ்வது கற்பு நெறி. பெற்றோர் அறியாவண்ணம் தலைவனும் தலைவியும் சந்திப்பது அனுபமதிக்கப்பட்டிருந்தது, களவு என்ற பெயரில். நம் சமூகம் காதலை ஒரேயடியாக எதிர்க்கவில்லை. ஆனால், அது களவாகவே தொடரக்கூடாது, கூடிய விரைவில் இருவரும் தத்தம் பெற்றோரிடமோ, பெரியோரிடமோ தெரிவித்து ஊரறிய உறவினை உறுதிசெய்து களவொழுக்கத்தை கைகழுவி மணமுடித்து வாழவேண்டும் என்றே வற்புறுத்தியது. களவு தவறல்ல, அது இயற்கையாய் நிகழ்வதே, ஆயின் தொடர வேண்டாம் என்பதே உட்பொருள்.

6. சோழியன் குடுமி சும்மா ஆடாது - சோழியன் (சோதிடன்) குடுமி சும்மா ஆடாது, தக்க ஆதாயத்தை எதிர்பார்த்தே ஆடும் என்பது நாம் அறியும் விளக்கம். எந்தக் குடுமியும் சும்மா ஆடாது. குடுமிக்கு சொந்தக்காரனின் தலை ஆடும்போதுதான் ஆடும். ஆனால் நாம் நினைப்பது போல் ஆதாயம் பெறுவதற்காக ஆமாம் என்று தலையாட்டும்போது குடுமியும் ஆடும் என்பது பொருள் அல்ல. சோழியன் அல்லது சோதிடர் பெரும்பாலும் மலையாள மாந்த்ரீகர்காக இருந்த காலம். அவர்களுடைய குடுமி மற்றவர்கள் போல் பின்னந்தலையில் இல்லாமல் முன்புறமாக நெற்றிக்கு மேல் இருக்கும். (பொன்னியின் செல்வன் கதையை சித்திரத்துடன் பார்த்துப் படித்தவர்களுக்கு நன்கு விளங்கும்.) இது ஒருபுறம். தலையில் ஏதாவது பாரத்தை சுமக்க வேண்டுமானால் அது தலைமேலிலிருந்து விழுந்துவிடாதபடி சரியாகப் பொருந்துவதற்கு ஒரு துணியை (அது துண்டாகவோ, சேலையின் முந்தானையாகவோகூட இருக்கலாம்) தலையில் வைத்து அதன்மேல் பாரத்தை வைத்து சுமப்பதை நாம் இன்றும் காணலாம். இந்த சுருண்ட துணிக்கு சும்மாடு என்று பெயர். இந்த சும்மாடு பார்ப்பதற்கு சோழியனின் குடுமிபோன்று தோற்றமளிக்கும். அதாவது சோழியனின் குடுமி பார்ப்பதற்கு சும்மாடு போல் இருக்கும். ஆனால் சும்மாடென்று அதன் மேல் பாரத்தை வைத்து தூக்க முடியாது. எனவே, சோழியன் குடுமி சும்மாடாகாது என்பதே பொருத்தமான சொல் வழக்கு. இது காலப்போக்கில் சும்மா ஆடாது என்று மருவிவிட்டது.

7. பந்திக்கு முந்து படைக்குப் பிந்து - அனைவருக்கும் தெரியும் இதன் பொருள் நிச்சயமாக இவ்வளவு வெளிப்படையானதல்ல என்று. வலைத்தளங்களில் கிடைக்கும் பல்வேறு விளக்கங்களில் எனக்குப் பிடித்த விளக்கங்கள் இவை: 1) போர் என்று வந்தால் படைவரிசையில் முதலில் தேர், பிறகு யானை, பிறகு குதிரை கடைசியில் காலாட்படை என வரிசைப்படுத்தி அணிவகுப்பர். போர் முழக்கம் கேட்டு வீட்டில் இருக்கும் வீரர்கள் ஓடிவந்து கடைசியாக இருக்கும் காலாட்படை வரிசையில் சேர்ந்துகொள்வர். இந்த வரிசைக்கு பந்தி என்று பெயர். ஆக வீரம் காட்ட நேரம் வரும்போது பந்தி வரிசையில் சேர்வதற்கு முந்த வேண்டும். ஆனால் இந்த வரிசை(கள்) மொத்த படைவரிசையில் பிந்தியே இருக்கும் என்பதை விளக்குவது பந்திக்கு முந்து படைக்குப் பிந்து எனும் பழமொழி. 2) வீரத்திற்கு எத்தனை சிறப்போ அத்தனை சிறப்பு விருந்தோம்பலுக்கும் உண்டு. ஆகவே, விருந்தினரை உபசரிப்பதில் தயக்கமின்றி உவகையுடன் முன்வந்து உபசரிக்க வேண்டும். படைத்தலைவன் என்பவன் அரசனே. தளபதியை முன்நிறுத்தி மற்ற படைகளின் வலிமையுடன் போர்செய்தாலும் பின்புலத்தில் இருந்துகொண்டு படையின் முன்னேற்றத்தைக் கண்காணித்து வழிநடத்துவதே முதல் கடமை. களத்தில் இறங்குவது என்பது அரசனுக்கு மற்ற வழிகள் தீர்ந்துபோய் வெற்றிகொள்ள தனது நேரடி இயக்கம் இல்லாமல் முடியாது என்ற நிலை வரும்போது மட்டும்தான் கடைசியாகப் போர்க்களத்தில் இறங்க வேண்டும் என்பதே பந்திக்கு முந்து படைக்குப் பிந்து. 3) மேற்கூறிய கருத்துப்படியே, உபசரிக்கும்போது கை முன்புறமாகவும், போரிடும்போது எதிரியை பலமாகத் தாக்க தக்க வலிமை பெற ஆயுதம் (வில், கதை) ஏந்தும் கையை எவ்வளவுக்கெவ்வளவு பின்புறம் இழுக்கிறானோ அந்த அளவுக்கு வேகமாக ஆயுதத்தின் வீச்சு இருக்கும் என்பதைக் குறிப்பதே பந்திக்கு முந்து படைக்குப் பிந்து.

8. பூஜை வேளையில் கரடியா? - நேரடிப் பொருள் வேண்டாத கவனச்சிதறல் என்பது மிகவும் சரி. ஆனால் எப்படிப் பொருந்தும்? எங்காவது பூஜை வேளையில் கரடியைக் காண்கிறோமா? அப்படியே கண்டாலும் அதனால் பூஜை தடைப்படுகிறதா? விஷயத்திற்கு வருவோம். கரடுதல் என்றால் தேய்த்தல் என்ற பொருள். ஒரு தாள வாத்தியத்தில் ஒரு பக்கம் விரல்களாலோ அல்லது கோலாலோ தட்டியும் மறுபக்கம் சற்றே வளைந்த கோல் கொண்டு அழுத்தி அழுத்தி தேய்த்து உறுமும் ஓசை எழுப்பும் (ஆம், உறுமியேதான்) இசைக்கு கரடி என்று பெயர். இதை வாசிக்கும்போது இதன் வித்தியாசமான ஓசையினால் மற்ற வேலைகளில் மூழ்கியிருப்போரின் கவனத்தை ஈர்க்கும் ஆற்றல் இதற்கு உண்டாகையால், மன்னர் முதலானோர் செல்லும்போது இந்த வாத்தியத்தை ஒரு குழு முன்கூட்டியே இசைத்துக்கொண்டே செல்லும் வழக்கம் இருந்தது. தத்தம் வேலையிலிருந்து கவனத்தை மாற்றி, மன்னர் வருவதை உணர்ந்து அதற்கேற்ப நடக்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் ஏற்பட்டது இந்தப் பழக்கம். விருது விழாக்கள் போன்ற பொது நிகழ்ச்சிகளுக்கு இது சரி. கோவில்களில் இறைவனே பிரதானம். அங்கு மன்னரும் இரண்டாம் பட்சமே. ஆனால் கோவிலில் பூஜை நடந்துகொண்டிரக்கும்போது பூஜையில் பங்கேற்க மன்னர் வரும் சமயத்தில் அங்கு கரடி ஒலித்தால் அது பூஜை நடத்துபவருக்கும் குழுமியிருக்கும் மற்ற பெரியோர்களுக்கும் இடைஞ்சலாகத்தானே தோன்றும்? ஆகவே பூஜை வேளையில் மன்னராக இருந்தாலும் அவரது வருகையை முன்னறிவிக்கும் விதமாக கரடி ஒலிக்கலாகாது என்று பொருள்படும்விதமாகத் தோன்றியதே இந்த பூஜை வேளையில் கரடியா? பழமொழி.

9. ஆயிரம் பொய் சொல்லியாவது கல்யாணம் பண்ணலாம் - திருமணம் நடக்க வேண்டுமானால் ஒரு சில கசப்பான உண்மைகளை மறைப்பதில் தவறில்லை என்ற அர்த்த்த்தில் கொள்கிறோம். உண்மையில், நம் வீட்டில் திருமணம் போன்ற வைபவம் நடக்கும் வேளையில், உறவுகள் விட்டுப்போகாமல் இருக்கும் பொருட்டு பேச்சு வார்த்தை இல்லாமல் போன உறவுகளால் இருந்தால்கூட அவர்கள் வீட்டுக்கு ஆயிரம் முறை போய் சமரசம் சமாதானம் செய்தாவது அவர்கள் மனதை இளகவைத்து உறவுகளைப் புதுப்பித்துக்கொண்டு அனைவரின் முன்னிலையில் நம்வீட்டு வைபவத்தை சிறப்பாக நடத்த வேண்டும் என்பதே பொருள்.

10. ஆறிலும் சாவு நூறிலும் சாவு - மரணம் எப்போது வேண்டுமானாலும் வரும், அதைக்கண்டு பயம் கொள்ளக் கூடாது என்பது மட்டும் இதன் பொருள் அல்ல. மகாபாரதத்தில் கர்ணன் தன் மகன் என்பதை அறியும் குந்தி, அவனை துரியோதனனை விட்டு பாண்டவர்களுடன் வந்து சேரும்படி வேண்டுகிறாள். அப்போது செய்நன்றி மறக்காத கர்ணன், தாயே, தங்கள் ஆசைப்படி பாண்டவர் ஐவருடன் சேர்ந்து ஆறில் ஒருவனாக இருந்தாலும் சரி, நூறு பேராகிய கெளரவர்களோடு இருந்தாலும் சரி, இந்தப் போரில் என் உயிர் பிரியத்தான் போகிறது. அதை நான் என்னை தேரோட்டி மகன் என்றும் பாராமல் தன் தேசத்தில் பாதியைக் கொடுத்து என்னை அரசனாக்கிய என் உற்ற நண்பன் துரியோதனின் பாதத்தில்தான் சமர்ப்பிப்பேன், என்னை மன்னித்துவிடுங்கள் என்று மறுக்கிறான். இதுவே ஆறிலும் சாவு, நூறிலும் சாவு என்பதற்கான சரியான விளக்கம்.

11. சட்டியில் இருந்தால் ஆப்பையில் வரும் - தற்போது குக்கரில் இருந்தால் கரண்டியில் வரும் என்று வேண்டுமானால் மாற்றிக்கொள்ளலாம். சட்டியிலே ஒன்றும் இல்லையென்றால் அகப்பையில் வராது என்பது அல்ல இதன் பொருள். சட்டி என்பது சஷ்டியைக் குறிக்கும். குழந்தைப்பேறு இல்லாதவர்கள் முருகனை வேண்டிக்கொண்டு சஷ்டிதோறும் விரதம் இருந்தால் அகப் பையில் அதாவது வயிற்றில் குழந்தை வரும் என்ற நம்பிக்கை தரும் பழமொழி.

12. வரவர மாமியார் கழுதை போல் ஆனாளாம் - அது என்ன வரவர, எப்போதுமே, மிகச்சில உதாரணப் பெண்மணிகள் தவிர – மாமியார், மருமகள் இருவருக்குமே பரஸ்பர வெறுப்பால் மற்றவர் கழுதையாகத்தான் தெரிவர். ஆனால் இந்தப் பழமொழி குறிப்பது கழுதை அல்ல, கயிதை அல்லது கைதை. மெட்ராஸ் பாஷையான கய்தே அல்ல, கயிதை. கயிதை என்றால் ஊமத்தம்பூ. கைதை என்றால் ஊமத்தங்காய் (கையைத் தைப்பதுபோல் முள் இருப்பதாலோ?). மலர்ககையில் அழகான ஊதாங்குழல் போன்ற தோற்றத்துடன் தொடங்கும் இம்மலர், வாடிச் சுருங்கி காய்க்கும்போது முள்ளாகக் காண்கிறது. அதுபோல் மாமியார் என்னும் உறவு மருமகைளை வீட்டிற்கு வரும்போது அன்பாக மலர்ந்த முகத்துடன் வரவேற்றாலும் பழகப்பழக அன்பு சுருங்கி குற்றம்காணும் இயல்பு தானாகவே வந்து எது செய்தாலும் குற்றம் என்னும்படியாக முள்ளாய் குத்துகிற உறவாக மாறிவிடுகிறது என்பதைக் குறிக்கும் இப்பழமொழி கயிதை மருவி கழுதையாய் உலவுகிறது.

13. கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம் நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம் - அதற்காக நாயைக் காணும்போது அதன்மீது எது கிடைத்தாலும் விட்டெறிவதோ, அல்லது கல் இருக்கிறது என்பதற்காக அதை சன்னல் முதலான பிறவற்றின் மீது வீசுவதோ கூடாது. தெய்வம் என்றால் அது தெய்வம், வெறும் சிலை என்றால் அது சிலைதான் என்ற பாடலை நினைவுகொள்ளுங்கள். நன்கு ரசனையுடன் தத்ரூபமாக கல்லில் செதுக்கப்பட்ட நாய் சிலையை பார்ப்பவரின் ரசனைக்கும் அறிவுக்கும் ஏற்றாற்போல் அதைக் கல்லாகப் பார்ப்பவர்க்கு நாய் தென்படாது, நாயாகப் பார்ப்பவர்க்கு கல் தென்படாது என்பதே பொருள். நாம் எதைக் காணவிரும்புகிறோமோ அதையே பார்ப்போம்.

14. ஆயிரம் பேரைக் கொன்றவன் அரை வைத்தியன் - பண்டைய சீனாவில் ஒரு வழக்கம். ஒவ்வொரு வைத்தியனும் தன் வைத்தியம் பலனளிக்காமல் இறந்தவர் எண்ணிக்கையை தன் வீட்டு வாசலில் பார்வைக்குப் படும்படியாக பெரிதாக எழுதிவைத்திருக்க வேண்டும். ஒரு தனவான் நோயுற்றிருக்கும்போது மிகக்குறைந்த எண்ணிக்கை எழுதி வைத்திருந்த வைத்தியனைக் கண்டுபிடித்து அவனிடம் சென்றார். ஐயா தாங்கள் எவ்வளவு காலமாக வைத்தியம் செய்கிறீர்கள் என்று தெரிந்து கொள்ளலாமா என்று கேட்டார். வைத்தியனும் உடனே, அதற்கென்ன, நான் முறையாக பயிற்சி முடித்துநேற்று முதல் வைத்தியம் செய்கிறேன் என்றானாம். எத்தனை பேரைக் கொன்றார் என்பது அல்ல இதன் விளக்கும். தன் அனுபவ அறிவால் எந்தப் பொருள் எந்த வியாதிக்குப் பயன்படும் என்று தெரிந்து கொண்டு ஆயிரக்கணக்கான மூலிகைகளில் வேர்களை தன்னிடத்தில் எப்போதும் வைத்திருப்பான் ஒரு திறமையான வைத்தியன். கற்றது கைம்மண் அல்லவா? அப்போதும் அவனுக்குத் தெரியாத மற்ற மூலிகைகளும் மருந்துகளும் இருக்கும் வாய்ப்பும் உண்டு. ஆக, ஆயிரம் வேரைக் கொண்டவன் அரை வைத்தியன் என்ற பழமொழி. காலப்போக்கில் ஆயிரம் பேரைக் கொன்றவன் என்று மாறிவிட்டது.

15. கழுதைக்குத் தெரியுமா கற்பூர வாசனை? கழுதைக்குத் தெரியுமா தெரியாதா என்று நமக்குத் தெரியாது. ஆனால் அவசரத்தில் எழுதும்போது பிழைகள் வரும் என்று நன்றாகத் தெரிகிறது. கழு என்பது ஒரு வகைப் புல். பாய் முடையப் பயன்படும் புல். அது கற்பூரம் போன்ற வாசனை மிக்கதாக இருக்கும். வெட்டிவேர் மாதிரி என்று வைத்துக்கொள்ளலாம். அந்தப் புல்லைக்கொண்டு பாய் தைக்கும்போது அந்த கற்பூர வாசனை காற்றில் பரவுமாம். அதைத்தான் கழு தைக்கத் தெரியுமாம் கற்பூர வாசனை என்றார்கள். ஒரு வேளை கழுதை அந்தக் கழுவை மேய்ந்தால் அதன் சாணத்திலும் தெரியலாம்.

16. ஐந்து பெற்றால் அரசனும் ஆண்டியாவான் - பெண்கள் என்று பொருள்கொண்டு, அவர்களை வளர்த்து கல்வி கற்பித்து, சீருடன் திருமணம் செய்து வைக்கப் பெரும் செலவாகும் என்ற பொருளில் வழங்குவது. இக்காலத்தில் ஆண் பிள்ளைகளுக்கும் பொருந்தும். கல்வி செலவு மிகுந்த ஒரு வியாபாரமாகிவிட்டது மாத்திரமல்ல, திருமணம் என்பதும் ஆடம்பரம் மிக்க வைபவமாகிவிட்டதும் ஒரு காரணம். ஆனால் இப்பழமொழியின் உண்மைப்பொருள் பெற்ற பிள்ளைகளைக் குறித்து அல்ல. 1.ஆடம்பரமாய் வாழும் தாய்; 2.பொறுப்பு இல்லாமல் போகும் தகப்பன்; 3.ஒழுக்கம் தவறும் மனைவி; 4.துரோகம் செய்யும் உடன் பிறப்பு; 5.பிடிவாதம் பிடிக்கும் பிள்ளை. இத்தகைய உறவுகளைப் பெற்ற ஒருவன், அவன் அரசனாய் இருந்தாலும் வாழ்க்கையில் வெறுப்புற்று பற்று இழப்பான் என்பதே பொருள்.

17. பதினாறும் பெற்று பெருவாழ்வு வாழ்க – நிச்சயமாக பிள்ளைகளை மட்டும் சொல்லவில்லை. கீழ்க்கண்ட செல்வங்கள் தவம் செய்து பெறக்கூடியவைகளாகக் கருதப்பட்டன - நோயின்மை, நல்ல கல்வி, தீதற்ற செல்வம், நிறைந்த தானியம்,ஒப்பற்ற அழகு, அழியாப் புகழ், சிறந்த பெருமை, சீரான இளமை, நுண்ணிய அறிவு, குழந்தைச் செல்வம், நல்ல வலிமை, மனத்தில் துணிவு, நீண்ட ஆயுள், காரியத்தில் வெற்றி, நல்வினை (விதி) மற்றும் இன்ப நுகர்ச்சி. நாமிருவர் நமக்கிருவர் என்று இருந்த காலம் போய் நாமிருவர் நமக்கெதற்கு இருவர் என்று மாறிவிட்டாலும் இந்தச் செல்வங்களையாவது நமக்கெதற்கு என்று ஒதுக்காமல் தேடி, கொள்வோமாக.

18. மண் குதிரையை நம்பி ஆற்றில் இறங்காதே - யாரும் இறங்கமாட்டார்கள். ஆனால் இப்பழமொழி குறிப்பது குதிரை-யை அல்ல, குதிர் என்பதை. மண் குதிர் என்பது மணல் மேடு. ஆழமான நீரோட்டம் இல்லாத ஆற்றைக் கடக்க முற்படும்போது நடுநடுவில் தெரியும் மணல் திட்டைப் பார்த்து ஆங்காங்கே மணல் தெரிகிறது, ஆகவே ஆழமில்லை கடந்துவிடலாம் என்று நம்பிவிடவேண்டாம். புதைமணல் கூட சாதாரண மணல்போல் தெரியும், ஆனால் காலைவைத்தால் சட்டென்று உள்ளே இழுத்துவிடும். எங்கு ஆபத்தின்றி கடக்கலாம் என்பதை தெரிந்தவர்கள் மூலம் அறிந்துகொண்டு ஆற்றில் இறங்குவது நலம். வேறொரு விளக்கமும் உண்டு. ஆற்று நீர் தெளிவாக ஓடும் இடத்தில் நீர் வழியே கீழே மண் தெரியும். இந்தத் திரை ஆழத்தில் இருக்கும் மண்ணை அருகில் இருப்பதுபோல் காட்டும். அதை நம்பி காலை விட்டால் ஆபத்து என்பதைக் குறிப்பதாகவும் பொருள் கொள்ளலாம்.

19. அரசனை நம்பி புருசனை கைவிடலாமா? - அரசர்களை நம்பக்கூடாது என்பதல்ல இதன் பொருள். சிலநாள் பகட்டு சுகத்திற்காக நிம்மதியான நிலையான வாழ்வை விடுவது மடமை என்ற அறிவுறுத்தும் பழமொழி இது. அரசாள்பவர்கள் தங்கள் வாக்குறுதிகளை காற்றில் பறக்கவிட்டதாலும் இது வழக்கில் வந்திருக்கலாம். உண்மையில் இதன் பொருள் என்னவென்றால் குழந்தை பாக்கியம் இன்னும் கிடைக்கப்பெறாதவர்கள் நாள்தோறும் அரச மரத்தைச் சுற்றிவந்தால் பலன் கிடைக்கும் என்று சொல்வர். சுத்தமான மருத்துவகுணம் நிறைந்த காற்று மற்றும் உடற்பயிற்சி கலந்த நன்மையால் கருவுற வாய்ப்பு அதிகரிக்கும் என்று கொள்ளலாம். ஆனால் இதை மட்டும் நம்பி, கணவனை இன்புற நடத்தி அவனுடன் சேர்ந்து இல்லற வாழ்வில் இருக்காமல் அரச மரத்தை மட்டும் சுற்றிவந்தால் கருவுறலாம் என்று எண்ணுவது மடமையன்றோ? என்று பொருள் கொள்ள வேண்டும்.

20. அற்பனுக்கு வாழ்வு வந்தால் அர்தராத்திரியில் குடைபிடிப்பான். குடை எப்போது பிடிக்க வேண்டும்? மழை பெய்யும்போது அல்லது வெயிலில் நிற்கும்போது. யார் பிடிக்க வேண்டும்? அரசன் அற்பன் என வேறுபாடு கிடையாது. யாருக்குப் பாதுகாப்பு வேண்டுமோ, அவர் (அல்லது அவருக்காக) பிடிக்கவேண்டும். எனவே, இந்தப் பழமொழி எங்கோ இடிக்கிறதே? உண்மையில் இது ஒரு விடுகதை. நேற்றைய மழையில் இன்று பூத்த காளான்கள் பார்த்திருக்கிறீர்களா? தாவரத்தின் வேருக்கு அருகில் அழகாக குடை போன்று காட்சியளிக்கும். நேற்று இரவு அது இல்லை. இன்று காலை முழுதும் விரிந்திருக்கிறது. அப்படியானால் அது எப்போது வந்தது? ஆம், நீங்கள் நினைப்பது சரி. நேற்று அர்தராத்திரியில்! இவ்வளவு விரைவாக முளைக்கும் காளான் அதே போல் விரைவில் வீழவும் செய்யும். அதன் ஆயுள் அவ்வளவுதான். அற்பம். எனவே, இந்த விடுகதைக்கு விடை காளான். ஒருசிலர் சற்று வேறுவிதமான விளக்கமும் சொல்வர். தன்னை சேவைக்காகவே அர்ப்பணித்து வாழ்பவன், பொருள் வேண்டி வருவோர்க்கு நேரம் காலம் பார்க்காமல் அர்தராத்திரியானாலும் கொடை கொடுப்பான் - அர்ப்பணித்து வாழ்பவன் அர்தராத்திரியிலும் கொடைகொடுப்பான் என்பதுதான் இந்தப் பழமொழியாக மறுவியிருக்கிறது என்பர். எடுத்துக்கொள்வது அவரவர் விருப்பம்.

21. தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும். வேண்டிய தேவைகளை நிறைவேற்றிக்கொள்ள தை மாத அறுவடைக்குப் பின் பொருள் கிடைக்கும் என்று பொருள் கொள்கிறோம். சரிதான். இன்னொரு பொருள் கதிர் முற்றிய நெல்வயல் ஊடே செல்லக்கூட வழியில்லாதபடி வரப்பையும் மறைத்து நிறைந்து தளும்பியிருக்கும். தைமாத அறுவடைக்குப் பின்னர் தான் வரப்பு எங்கிருக்கிறது என்றே தெரியவரும். அதுவரை வரப்பைச் சுற்றியே போகவேண்டிய கட்டாயம் நீங்கி அறுவடைக்குப் பின் வயல் ஊடே விரைந்து செல்ல வழி கிடைக்கும் என்பதாகும்.

22. கப்பல் கவிழ்ந்தாலும் கன்னத்தில் கைவைக்காதே. வாழ்வு என்பது ஏற்றத்தாழ்வுகள் நிறைந்ததே. ஒரு நஷ்டத்தால் சோர்ந்துவிடக்கூடாது, மீண்டும் முயற்சித்தால் வெற்றிக்கு வழி உண்டு என்ற நம்பிக்கை தரும் இப்பழமொழி, வேறொரு பொருளையும் உள்ளடக்கியது. கப்பல் கவிழ்வது சாதாரண நஷ்டமல்ல. அத்தகைய பெருநஷ்டம் அடைந்தோர் பெரும்பாலும் பிழைப்பதற்கான வழிகளை முற்றிலும் இழந்து விடுவார்கள். அந்த நிலையிலும், மீண்டும் உழைத்து முன்னேறவே முயலவேண்டுமேயன்றி, இழந்த செல்வ வாழ்க்கையை விரைவில் அடைய கன்னமிடுதல் போன்ற தவறான வழிகளை சிந்திக்கக்கூடாது என்பதும் ஏற்கக்கூடிய விளக்கமே. இப்போது கப்பலையே கன்னமிடுகிறார்கள் என்பது வேறு செய்தி.

23. குரைக்கிற நாய் கடிக்காது. அப்படியா? குரைத்துத் துரத்தி கடிப்பதை நான் கண்டிருக்கிறேன். பின் ஏன் இந்தப் பழமொழி? எழுத்துப்பிழை போன்று கேள்விப்பிழை எனக் கொள்ளலாம். குழைகிற நாய் கடிக்காது என்று இருந்திருக்க வேண்டும். நம்மை நம்பி, அண்டிப் பிழைக்க வரும் நாய் அல்லது நாம் அன்போடு வளர்க்கும் நாய் நம்மிடம் குழைவதைப் பார்த்திருப்பீர்கள். அப்படி குழையும் நாய் நம்மை எந்தச் சூழலிலும் கடிக்காது என்று திடமாக நம்பலாம்.

24. ஆமை புகுந்த இடம் விளங்காது. மிகவும் சரி. குளத்தாமை, கடலாமை அல்ல, குணத்தாமை. பொறாமை, முயலாமை, அறியாமை, கல்லாமை, இயலாமை, இல்லாமை போன்ற ஆமைகள் புகுந்த உள்ளம் நிச்சயமாக விளங்காது.

25. ஆற்றில் போட்டாலும் அளந்து போடு. இதற்கும் இரண்டு விளக்கங்கள் உண்டு. ஆற்றில் கொட்டுவதற்கு என்று எடுத்துச் சென்ற பிறகு, அளந்து கொஞ்சமாய் கொட்டிவிட்டு மீதியை திரும்பக் கொண்டு வருவது சரியாகாது. முழுவதுமாக கொட்டவேண்டியதுதான். ஆனால், அது எவ்வளவு என்பது தெரிந்துகொள்வது நல்லது. எந்த ஒரு செயலிலும் விரயம் எவ்வளவு என்பது தெரிந்தால்தான் அதை குறைக்கவோ தடுக்கவோ முடியும். ஏன் விரயமாகிறது, எவ்வளவு விரயமாகிறது என்பது தெரியாமலே செயலைத் தொடர்ந்துகொண்டிருந்தால் வாழ்வில் முன்னேற முடியாது என்பது முதல் பொருள். மற்றொரு பொருள், நமக்காகவே ஒரு பொருளை வாங்கியோ செய்தோ உட்கொண்டாலும், நன்றாக இருப்பதாலோ, பிடித்திருப்பதாலோ அளவுக்கு அதிகமாக உட்கொண்டால் உடலுக்குத் தீங்கு விளைவிக்கும் என்பதால் எதையும் அளவுடன் உட்கொள்ள வேண்டும் என்பதாகும். அகம் என்பது உடல். அகத்தில் இட்டாலும் என்பது ஆத்தில் இட்டாலும் என மாறி பிறகு ஆற்றில் போட்டாலும் என்று மருவியிருக்கிறது என்பர்.

26. ஆனைக்கொரு காலம் வந்தா பூனைக்கொரு காலம் வரும். ஆம் வரும். வலியோர்க்கு ஒரு காலம் என்றால் எளியோர்க்கும் ஒரு காலம் வரத்தானே வேண்டும்? ஆனால் இப்பழமொழி, ஒரே மனிதன் வலியவனாக உடல் பெருத்தும், எளியவனாக உடல் சிறுத்தும் வாழ வழி சொல்கிறது. ஆ-நெய் அதாவது பசவின் நெய் உட்கொண்டால் கொழுப்பு சேர்ந்து உடல் பருமனாகும். மாறாக பூ-நெய் அதாவது மலர்களிலிருந்து தேனீக்கள் மூலம் பெறப்படும் தேன் உட்கொண்டால் பருத்த உடல் கொழுப்பு களைந்து இளைக்கலாம் என்பது இப்பழமொழி மூலம் தமக்கு யாம் அறிவிக்கும் செய்தியாகும்.

27. அடி உதவறாமாதிரி அண்ணன் தம்பி உதவமாட்டான். அண்ணனோ தம்பியோ அடி என்று இறங்கிவிட்டால் அப்புறம் சண்டைதான். யாரையும் அடித்தெல்லாம் திருத்த முடியாது. இங்கு அடி எனக் குறிப்பிடுவது ஒரே அடியில் அமைந்த ஆத்திச்சூடி, கொன்றைவேந்தன், இரண்டு அடிகளாலான திருக்குறள், நான்கு அடிகளாலான நாலடியார், மூதுரை போன்ற மற்ற நீதிச் செய்யுட்கள் ஆகியவற்றையாம். நல்வாழ்விற்குத் தேவையான அத்தனை அறிவுரைகளும் நமது பாக்களிலே பொதிந்து கிடக்கின்றன. அவற்றின் மூலம் கிடைக்கப்பெறும் அறிவும் பலனும் மற்றெங்கும் கிடைக்காது என்பது பொருள். இன்னொரு சுவையான விளக்கம், ராமன் லக்ஷ்மணனுடன் காட்டுக்குச் செல்லும்போது தன் பாதுகையை பரதனிடம் கொடுத்துச் செல்கிறான். பரதன் அதனை சிரமேற்கொண்டு ராமனும் லக்ஷ்மணனும் இருந்திருந்தால்கூட இவ்வளவு நேர்மையாக இருந்திருக்குமா என்று வியக்கும்படி நல்லாட்சி புரிகின்றான். அந்த பாதுகை - திருவடி - அவனுக்கு உதவினாற்போல அண்ணன் தம்பிகளான ராமன்-லக்ஷ்மணனே கூட உதவியிருக்க மாட்டார்கள் என்றொரு விளக்கம். இதைவிட சுவையான இன்னொரு விளக்கம் - அடி என்று ஆண்கள் யாரை அழைக்கிறோம்? ஆம், ஆயுள் முழுவதும் நம்முடன் நம் இன்பதுன்பத்தில் பங்கு கொண்டு தோள் கொடுக்கும் துணைவி நமக்கு உதவுவது போல வேறு யாரும் உதவமாட்டார்கள் என்பதும் உண்மை.

28. அடிமேல அடிவைத்தால் அம்மியும் நகரும். அது எப்படி? அடியும் காலால் எடுத்து வைக்கும் அடியில்லை, தலையில் அடிக்கும் அடி. நகர்ந்ததும் அம்மியில்லை. த என்னும் எழுத்து. அது நகர்ந்து அடுத்த எழுத்தான ந வந்து உட்கார்ந்திருக்கிறது. ஆமாம், அடிமேல் அடிவைத்தால் அம்மியும் தகரும் என்பதே முதலில் இருந்த சொல். தகரும் என்றால் உடையும் என்று பொருள். பாறை போன்ற கடினமான பொருட்களை சம்மட்டியால் அடித்து உடைப்பதை கண்டிருப்போம். விடாமுயற்சி இருந்தால் எதையும் சாதிக்கலாம் என உந்தும் பழமொழி இது.

29. பாம்பைக் கண்டால் படையும் நடுங்கும். கையில் கூரான ஆயுதங்களுடன் போரிட்டுக் கொண்டிருக்கும் இரைச்சலான சூழலில் முதலில் பாம்பு அங்கே வராது. அப்படியே வந்தாலும் ஈட்டியாலோ வாளாலோ ஒரே வீச்சில் அதன் ஆயுள் முடியும். அப்படியிருக்க படை எப்படி நடுங்கும்? எப்படியென்றால், எல்லாவற்றிற்கும் வல்ல ஆயுதமாக அது வரும்போது படைமொத்தமும் நடுங்கும். அந்த ஆயுதத்திற்குப் பெயர் நாகாஸ்திரம். பாம்பின் வடிவத்தில் வாயிலிருந்து தீயை கக்கிக்கொண்டு வரும் இந்த அஸ்திரத்தை வெல்ல யாராலும் முடியாது. இந்தப் பாம்பைக் கண்டால் படை நடுங்கத்தானே செய்யும்?

30. கண்டதைப் படித்தால் பண்டிதன் ஆகலாம். கண்டதையும் படித்தால் பைத்தியமாக வேண்டுமானால் ஆகலாம். எப்படி பண்டிதனாக முடியும்? தனக்கு விருப்பமான ஏதாவது ஒரு விஷயத்தை மனதில் கொண்டு அதையே சிந்தித்து அதன் ஆதி அந்தத்தைக் கண்டுவிடவேண்டும் என்ற முனைப்பில் மும்முரமாக அதைப்பற்றிய அத்தனை தகவல்களையும் கண்டு அவற்றைப் படித்தால் அந்த விஷயத்தில் பண்டிதனாகலாம் என்பதே பொருள்.

31. புண்பட்ட மனதை புகைவிட்டு ஆற்று. மனசு சரியில்லேன்னா மெதுவா உலாத்திக்கிட்டே ஒரு தம் அடிச்சா சரியாப்போயிடும் என்று அர்த்தம் இல்லை. மனதில் ஏதாவது கவலை இருந்தால் வேறு ஒரு மகிழ்வு தரக்கூடிய விஷயத்தை நினைவில் புகுத்தி இந்த கவலைதரும் விஷயத்தை மறக்கடிக்க வேண்டும், எப்போதும் துன்ப நினைவில் இருப்பது நல்லதல்ல என்பதே இப்பழமொழி நமக்கு உணர்த்தும் செய்தி.

32. நல்ல மாட்டுக்கு ஒரு சூடு. கெட்ட மாட்டுக்கு நிறைய சூடா? அப்படியில்லை. ஒரு மாட்டின் பலத்தையும் தன்மையையும் அதன் காலடிச் சுவட்டிலிருந்தே அறிந்து கொள்ளலாம். அழுத்தமான, சீரான சுவட்டைப் பதிக்கும் மாடு நல்ல ஆரோக்கியத்துடன் பலமாகவும், சொன்ன சொல் கேட்டு நடப்பதாகவும் இருக்கும் தன்மை உடையதாயிருக்கும். சுவடு என்பது சூடு என மறுவிவிட்டது.

33. கூத்தாடி கிழக்கே பாப்பான் கூலிக்காரன் மேக்கே பாப்பான். பிழைப்பு என்பது வாழ்வின் மூலாதாரம் அல்லவா? அதுவும் ஏழைகளுக்கு சாகும் வரையில் போராட்டம்தான். கூத்தாடும் கலைஞர்களுக்கு ஊர் ஊராகச் சென்று கூத்துகட்டி பிழைப்பதுதான் வாழ்க்கை. பொழுது விடிந்தால் மூட்டை கட்டிக்கொண்டு அடுத்து எந்த ஊர் செல்ல வேண்டும் என்ற நினைப்பில் இருப்பார்கள். எனவே, பொழுது விடிவதை அறிய கிழக்கை பார்ப்பார்கள். கூலி வேலை செய்பவன் வேலை முடிந்த பின் பெறப்போகும் கூலியை எண்ணியே தன் வாழ்நாளை ஓட்டுவதால் அவன் எப்பொழுது பொழுது சாயும் என்று மேற்கையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பான்.

34. ஊரார் வீட்டு நெய்யே என் பெண்டாட்டி கையே. நெய் வீட்டில் தயாரித்து விற்ற காலம் அது. பலகாரம் ருசியாய் இருக்கிறது. தரமான நெய் வாங்கினா யார் செஞ்சாலும் நல்லாத்தான் இருக்கும் என்கிறாள் தாய். யார் வீட்டு நெய்யா இருந்தா என்ன? இது மாதிரி செய்ய என் பெண்டாட்டியால்தான் முடியும் என்று பெருமைப்படுகிறான் பிழைக்கத் தெரிந்த கணவன். இன்னொரு விளக்கம். விருந்துண்ணச் சென்ற இடத்தில் மனைவியை நெய் பரிமாற அழைக்கின்றனர் விருந்துக்கு அழைத்தவர்கள். தன் கணவனின் இலைக்கு முன்னர் வந்த அவள், விருந்துக்கழைத்தவர் வீட்டு நெய்தானே என்ற எண்ணத்தில் தாரளாமாக ஊற்றினாளாம். தம் பொருளை செலவழிப்பதில் சிக்கனமாக இருப்பவர்கள் மற்றவர்கள் பொருள் என்றதும் தாராளமாக மாறிவிடும் இயல்பைக் குறிக்கும் பழமொழி. தற்காலத்தில், ஓசியில் கிடைத்தால் பினாயிலையும் குடிப்பான் என்கிறாற்போல்.

35. கொன்றால் பாவம் தின்றால் போகும். ஒரு உயிரைக் கொல்வதனால் உண்டாகும் பாவம் அதைத் தின்றால் கழிந்துவிடும். ஆகவே ஊன் உண்போர் அவ்வுயிரைத் தானே கொல்லும் பட்சத்தில் அதைத் தின்பது பாவமாகாது என்று சொன்னாலும் இது ஒப்புக்கொள்ளும்படியாக இருக்கிறதா? ஆனால், உயிர் பிழைக்க வேறு வழியில்லாமல் பாலைவனத்திலோ, தாவரங்கள் இல்லாத தீவிலோ சிக்கிக்கொள்ளும் பட்சத்தில் காப்பாற்ற வேறொருவர் வரும் வரையில் கிடைக்கும் உயிரினங்களைக் கொன்று உண்டு உயிர்வாழ்வது தவறில்லை, அந்தச் செயல் பாவமாகாது என்று நீதி சாத்திரங்கள் சொல்கின்றன என்பர். ஒரு செட்டி வணிகன் தெரியாமல் தான் வளர்த்த பூனையைக் கொன்றுவிடுகிறான். சாத்திரம் கற்ற பிராமணனிடம் பிராயச்சித்தம் கேட்டானாம். பொன்னாலான பூனையை செய்து கங்கையில் விடு என்றானாம். யோசித்த செட்டியோ, ஐயா நான் வெல்லத்தால் பூனையைச் செய்து கங்கையில் நனைத்து அந்த வெல்லத்தையும் நானே உண்டு என் பாவத்தைப் போக்கிக்கொள்கிறேன், ஆளை விடுங்கள் என்றானாம்.

36. ஐயா கதிரென்றால் அம்மா குதிர். ஒருவருக்கொருவர் அவ்வளவு பொருத்தமானவர். ஐயா எப்படியிருந்தாலும் அம்மா தாங்கிக் கொள்வாள். ஐயாவின் குணங்களும் சரி, ரகசியங்களும் சரி, அம்மாவிடம் அடக்கம். எப்படி வேண்டுமானாலும் வைத்துக் கொள்ளலாம். உண்மைப் பொருள் சற்று வெளிப்படையானதே. நிதமும் வயலுக்குப் போய் வேலையாட்களை சரிவர கண்காணித்து அறுவடையை வீட்டில் கொண்டு சேர்க்கும் வரை உழைக்கும் ஐயா கதிர் போல் மெலிந்தே இருப்பார். அவர் சம்பாதிக்கும் செல்வத்தை ஆடாமல் அசையாமல் ஓரிடத்திலிருந்து அனுபவிக்கும் அம்மா குதிர் போல் பருத்தே இருப்பார்.

37. தனக்கு மிஞ்சித்தான் தருமம். இருப்பதையெல்லாம் கொடுத்து தனக்குக்கூட இல்லாமல் இழந்துவிடக் கூடாது; தனக்குத் தேவையானவற்றை வைத்துக்கொண்டு எஞ்சியிருப்பின் அவற்றை தானத்திற்கும் தருமத்திற்கும் செலவு செய்யலாம் என்பதல்ல இதன் பொருள். ஆடிய ஆட்டமும், தேடிய செல்வமும், திரண்ட சுற்றமும் எவ்வளவு இருந்தாலும் இவ்வுலகு விட்டு அவ்வுலகு செல்லும்போது நம்முடன் வரக்கூடியது நாம் செய்த நற்செயல்களின் பலனே. கடைசியில் தனக்கு மிஞ்சுவது தான தர்மமே என்பதைச் சுட்டும் பழமொழி இது சற்றே மருவிவிட்டது.

38. ஆலையில்லா ஊருக்கு இலுப்பைப்பூ சர்க்கரை. சர்க்கரையோ, வெல்லமோ, கருப்பட்டியோ, காய்ச்ச ஆளோ ஆலையோ இல்லத ஊரில் (அல்லது காட்டில்), இயற்கையிலேயே இனிப்பைக் கூட்டும் சுவையுள்ள இலுப்பைப் பூக்களை பயன்படுத்துவார்கள் என்பது பொருள். கரடி தேனை விரும்பும் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். இலுப்பைப் பூக்களையும் விரும்பி உண்ணுமாம். ஆகவே இலுப்பையின் இனிப்பு நிரூபிக்கப்படுகிறது. ஆனாலும் இப்பழமொழியின் உண்மைப்பொருள், சற்று சுவைத்துத் தான் சொல்ல வேண்டும். இலுப்பை எப்போது இனிக்கிறது? சர்க்கரை இல்லாதபோது. அது போன்றே, திறமையோ அருகதையோ அற்றவர்கள் எப்போது போற்றப்படுகிறார்கள் என்றால் அருகதை உள்ளவர்கள் இல்லாமல் போகும்போது. லால் பகதூர் சாஸ்திரிக்குப் பிறகு வந்த பிரதமர்களோ அல்லது காமராஜருக்குப் பின் வந்த முதல்வர்களோ, எங்கோ இடையில் ஒருசில கருப்பட்டித் துண்டுகள் தவிர அனைவரும் இலுப்பைதான்!

39. ஆட்டுக்கு வால் அளந்து வைத்திருக்கிறது. வால் அளந்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறதோ இல்லையோ, இந்தப் பழமொழிக்குப் பொருள் மிகவும் ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு நாள் முழுவதும் வலைத்தளத்தில் தேடி கடைசியில் கண்டுபிடித்தேன். ஒன்று பொருள். மற்றது யூகம். எதை எடுத்துக்கொள்வது என்பதை உங்கள் விருப்பத்திற்கு விட்டுவிடுகிறேன். ஆட்டுக்குத் தேவையான இலை தழைகள் கிடைக்காதபோது தங்களுக்குத் தேவையான கொழுப்புச் சத்தை அவைகள் வாலில் சேர்த்து வைத்துக்கொள்ளும் திறன் படைத்தவை. அதற்கேற்றாற்போல், உணவு எப்பொழுதும் கிடைக்கும் இடங்களில் வால் சிறியதாகவும் பருவ நிலை காரணமாக உணவு சீராகக் கிடைக்காத இடங்களில் வால் சற்று நீளமாகவும் அமையப்பெற்றிருக்கும். ஆக, அவை வசிக்கும் இடத்திற்கேற்ப அவற்றின் வால் நீளம் இருக்கும் என்பது ஒரு பொருள். இன்னொரு பொருள் விளங்க இந்தப் பழமொழியை சற்று வேறாகப் பிரித்துப் படிக்க வேண்டும். ஆட்டு குவால் அளந்து வைத்திருக்கிறது. குவால் என்றால் கூட்டம், குவியல் என்று பொருள். எந்தெந்த உயிரினம் எவ்வளவு படைக்க வேண்டும் என்பதை இறைவன் அல்லது இயற்கை அறிந்தே அந்த எண்ணிக்கையில் இவை படைக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்று பொருள் கொள்ளலாம்.

40. உப்பிட்டவரை உள்ளளவும் நினை. உணவின் ருசியை சிறப்பிப்பது சரியான அளவில் கலந்த உப்பு. சற்று மிகையானாலும் சரி, சிறிது குறைந்தாலும் சரி, உணவின் ருசி ஏற்க இயலாதாகவோ அல்லது முழுமை பெறாததாகவோ மாறிவிடும். அதிகமாக சேர்த்தபின் குறைக்க இயலாது என்பதால் ஒரு கல் குறைவாகவே சேர்த்து சமைத்து, மீதம் வேண்டிய அளவுக்கு அவரவர் ருசிக்கேற்ப சேர்த்துக்கொள்ளவே இலையில் ஒரு மூலையில் எப்போதும் உப்பு பரிமாறும் வழக்கம் ஏற்பட்டது. ஆனால், உப்பே பிரதானமல்ல. உப்புடன் சேர்த்து உண்டி கொடுத்தோரை நன்றி மறவாமல் என்றும் நினைத்திருக்க வேண்டும் என்ற கருத்தில் உப்பிட்டவரை உள்ளவும் நினை என்கிறோம். ஆயின், இதற்கு வேறொரு விளக்கமும் உண்டு. உப்பு என்பதற்கு இனிமை, அன்பு என்ற பொருளும் உண்டு (உவப்பு என்பதன் திரிபாக இருக்கலாம்). நிம்மதியற்று சஞ்சலத்துடன் இருக்கும் நேரத்தில் மனதிற்கு இனிமையாக நான்கு வார்த்தைகள் பேசி நம்மைத் தேற்றுபவரையும் நாம் என்றும் நன்றியுடன் நினைவில் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று பொருள் கொள்ளலாம்.

41. வெந்து கெட்டது முருங்கை வேகாமல் கெட்டது அகத்தி. முருங்கையை சிறிது வேகவைத்தால் போதும். அகத்திக்கீரை கடினமானது. அதிகம் வேகவைக்க வேண்டும். இது சமையல் குறிப்புதானே என்கிறீர்கள். புரிகிறது. இப்பழமொழியின் விளக்கம், ஒவ்வொரு செயலுக்கும் ஒரு தன்மை, ஒரு பக்குவம் உண்டு. அதை சரியாகப் புரிந்துகொண்டு அதன்படி செய்யவேண்டும் என்பதை உணர்த்தும் பழமொழி இது.

42. எள் எண்ணெய்க்குக் காயுது. எலிப்புழுக்கை எதுக்கு காயுது? எள்ளை காயிலிருந்து பிரித்தபின் எண்ணெய் பிழிய செக்குக்கு கொண்டு செல்லும் முன் தரையில் நன்றாக வெயிலில் உலர்த்துவார்கள். ஈரம் இருந்தால் எண்ணெய் சீக்கிரமே கெட்டுவிடும். அப்படி காயவைக்கும் எள்ளுக்கு நடுவில் எலிப்புழுக்கைகளும் சேர்ந்து காயும். ஒரு நோக்கத்துக்காக பலர் ஒன்றுகூடி வேலை செய்யும் இடத்தில் மத்தியில் தேவை இல்லாதவர்கள் ஏன் இருக்க வேண்டும் என்பதை சுட்டிக்காட்ட இந்தப் பழமொழி பயன்படுகிறது. சற்று ஆழமாகப் பார்த்தால், எலிப்புழுக்கை இருந்தால் எலி தினமும் வந்து எள்ளைத் தின்றிருப்பது புலனாகும். எலி நடமாட்டம் சுகாதாரக் கேடு மட்டும் அல்ல, எள்ளையும் தின்பதால் முதலுக்கே மோசம் செய்யும் செயலுமாகும். எனவே ஒரு வேலைக்கு சம்மந்தம் இல்லாதவர்கள் அல்லது சம்மந்தம் இல்லாத பொருட்கள் இருந்தால் அவற்றை மாத்திரம் அப்புறப்படுத்தாமல், அவை அங்கு ஏன் வந்தன என்ற காரணத்தையும் கண்டுபிடித்து அதையும் அகற்ற வேண்டும் என்ற உண்மையை உணர்த்தும் பழமொழி இது.

43. அசைந்து சாப்பிடும் யானை, அசையாமல் சாப்பிடும் வீடு. யானை, வீடு இரண்டுமே எப்பொழுதும் செலவு வைத்துக்கொண்டே இருக்கும் என்பது இது உணர்த்தும் பொருள். அனால் இவைகளை சுமையாகவா பார்க்கிறோம்? யானை என்றால் தீனி மட்டும் தானா? வீடு என்றால் பராமரிப்பு மட்டும் தானா? இவை இரண்டுமே செல்வத்தின் அடையாளங்கள். யானை கட்டி மேய்ப்பவன் செல்வந்தனாகத்தான் இருப்பான். அவனுக்கு யானையால் விளையும் பயன்களும் அதிகம். வீடு என்பதும் உறவினர்கள் நண்பர்கள் விருந்தினர் வந்து செல்வதாக இருந்தால்தான் சிறக்கும், உறவுகள் மேம்படும். அத்தகையை உறவினை விரும்பி பேணிக்காப்பவன் மக்களிடையே நல்ல மதிப்பு பெற்றவனாகத்தான் இருப்பான். இவ்விரு செல்வங்களும் செழித்து இருக்க வேண்டுமானால், இவைகளை நல்ல முறையில் பேணிப் பாதுகாக்க வேண்டும். இவைகளின் நலத்திற்கு கேடு வரும்போது அதை சரி செய்வதற்கான செலவுகளை செய்ய தவறக்கூடாது. அழகான பேனா வைத்துக்கொண்டு மை நிரப்பாமல் இருந்தால் எப்படி? பேனா நன்றாக எழுதினால்தானே எழுதும் எழுத்திலும் உற்சாகம் இருக்கும்?

44. அரசன் அன்று கொல்வான். தெய்வம் நின்று கொல்லும். செய்த குற்றத்திற்கு ஏற்ப தண்டனை அளித்து அதை விரைவில் நிறைவேற்றுவது அரசனின் கடமை. இல்லாவிடில் கயவர்களிடையே அச்சம் மறைந்து துணிவு துளிர்விடும். ஆனால் தெய்வமோ உடனே தண்டிக்காமல் காத்திருந்து பின்னர் தக்கதொரு சமயத்தில் நிச்சயம் தண்டிக்கும் என்று பொருள் கொள்வர். செய்த குற்றத்தை தன் சாமர்த்யத்தினால் மறைத்து தப்பித்தவனை யார் தண்டிப்பர்? அப்படிப்பட்டவனுக்கு அவனது மனசாட்சியே தெய்வம். அந்த நேரத்தில் தப்பித்தாலும் அந்த குற்ற உணர்ச்சி மனதின் ஒரு மூலையில் மறைந்து ஒளிந்திருக்கும். அவ்வப்போது நினைவிற்கு வந்து துன்புறுத்தும். பிறகொரு சமயத்தில் செய்யாத குற்றத்திற்காக பிடிபட்டாலோ, அல்லது காரணமில்லாமல் துன்பம் நேரும்போதோ மனதை அலைக்கழித்து சித்திரவதை செய்யும். இப்படி நிதானமாக நின்று தண்டிக்கும் மனசாட்சியே தெய்வம் நின்று கொல்லும் என்று கொள்ளத்தக்கது.

45. தானம் கொடுத்த மாட்டை பல்லைப் பிடுங்கிப் பார்க்காதே. மாடு வாங்கச் செல்பவர்கள் மாட்டின் நலத்தை அறிய அதன் கீழ்த்தாடையை இழுத்து கீழ்வரிசைப் பற்களைப் பார்த்தே அதன் ஆரோக்கியத்தை அறிந்துகொள்வர். ஆனால் பணம் கொடுத்து வாங்காமல் தானமாக மாட்டைப் பெறும்போது கொடுப்பவரின் மனம் கோணாமல் கொடுப்பதை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். கொடுப்பவரின் எண்ணம் தான் முக்கியம். பெயருக்காகவோ தற்பெருமைக்காகவோ இல்லாமல் பிறரின் தேவையை உணர்ந்து ஒருவர் மனமுவந்து தானம் செய்த பொருளில் குற்றம் கண்டுபிடிக்கக்கூடாது என்பது பொருள்.

46. நாற்பது வயதில் நாய் குணம். குறிப்பாக ஆண்களுக்கு நாற்பதுகளில் எதைச் சொன்னாலும் எரிச்சல் பட்டு வள்வள்ளென்று கத்துவது வழக்கம் என்ற பொருளில் சொல்லப்படுவது இப்பழமொழி. நாயைப் பற்றி முழுவதும் அறியாதவர்கள் கூற்றாகவே இருக்க வேண்டும். நாயை கவனித்தீர்களானால் உடலை சுருட்டிக்கொண்டு தூங்குவதுபோலத் தோன்றினாலும் சுற்றி நடக்கும் எந்த அசைவையும் உணர்ந்தபடிஉள்ளுள்குள் விழிப்புடனே இருக்கும். மனிதனும் அந்த விழிப்புணர்வை எப்போது அடைகிறான் என்று பார்த்தால், வளர்ந்து ஆளாகி பொறுப்புகளைச் சுமக்கும் அனுபவம் வந்தபிறகுதான் தன்னைச் சார்ந்திருப்பவர்களின் நலனுக்காக எப்போதும் விழிப்புடன் இருக்கவேண்டிய நிலையை உணர்கிறான். இது கிட்டத்தட்ட நாற்பதுகளில்தான் அமையப்பெறும் என்பதே இப்பழமொழியின் உண்மைப்பொருள்.

47. பொம்பளை சிரிச்சா போச்சு, புகையிலை விரிச்சா போச்சு. புகையிலை தற்போது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. எலி வரும் இடத்தில் சிறிது புகையிலை வைத்தால் போதும், அதன் வாடை பிடிக்காமல் எலி வராமல் விலகிவிடும் என்பர். ஆனால் புகையிலை வாடையின் வீரியம் குறையாமல் இருக்கவேண்டுமானால் அது சுருட்டியே இருக்கவேண்டும். விரித்துவைத்தால் வாடை காற்றில் கரைந்து இலை பயனில்லாமல் போய்விடும். சிகரெட், பீடிகளில் கூட அது காகிகதத்திலோ, இலையிலோ சுருட்டியிருப்பதைக் காண்கிறோம். இவற்றைவிட சுருட்டு இன்னும் சக்திவாய்ந்ததாகக் (அதிக நாற்றமும்கூட) கருதப்படுவதற்குக் காரணம் அது சுருட்டியே இருப்பதால்தான். புகையிலை புராணம் போதும். பொம்பளைக்கு வருவோம். பெண்கள் பொதுவாகவே, அடக்கமாகவும், மென்மையாகவும், எதையும் நாசுக்காக செய்பவர்களாகவும் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். வீரப் பெண்மணிகளும் மதியூகம் மிக்க பெண்களும்கூட (பாகுபலி ரம்யா கிருஷ்ணன் போல குரல் அதிகம் எழுப்பாமல் கறுவலாம்). சபையில் உரக்க சிரிக்கும் பெண் ஏனோ மரியாதை இழக்கிறாள். காரணத்தை ஆராய்ந்தால், நல்ல குலப் பெண் ஒருத்தி உரக்க சிரித்ததுதான் மாபெரும் போருக்குக் காரணமானது தெரிகிறது. ஆம், பாண்டவர்களின் மாளிகையைப் பார்வையிட வந்த துரியோதனன், தண்ணீர் என்று நினைத்து பளிங்குத் தரையைத் தவிர்த்ததையும். பளிங்கு என்று நினைத்து தண்ணீரில் விழுந்ததையும் உப்பரிகையில் இருந்து கண்ட திரெளபதி என்ன துரியோதனா, உனக்கும் உன் தந்தைபோல கண் குருடாகிவிட்டதா? என்று ஏளனம் செய்து பலமாக சிரித்தாளாம். அப்போது விழுந்தது அவன் மனதில் அவளைப் பழிவாங்கவேண்டும் என்ற எண்ணம். பின்னர் நடந்தது அனைவருக்கும் தெரியும். அதுவே பொம்பளை சிரிச்சா போச்சு என்ற சொலவடை வர முதல் காரணம்.

48. கழுதை கெட்டால் குட்டிச்சுவர். கழுதைகள் பெரும்பாலும் சுவர் அருகில் நிற்கும். அழுக்கு மூட்டைகளையே சுமப்பதால் அவற்றின் தோலில் அரிப்பு ஏற்பட்டால் உரசுவதற்காக சுவர் அருகில் நிற்பதைக் குறிக்கும் வகையில் இப்பழமொழி ஏற்பட்டிருக்கலாம் என்றாலும் மாற்றுக் கருத்துக்களும் உள்ளன. கழுதை எங்கே என்று கேட்டால், வேறெங்கே, குட்டிச் சுவர் அருகில் இருக்கும் பார் என்பார்கள். கேட்டால் என்ற சொல் கெட்டால் என ஆகிவிட்டது என்பர் சிலர். ஊர்ப்பெருசுகளோ, கழுதைகள் வேலை இல்லாத சமயத்தில் எப்படி வெட்டியாய் சுவர் அருகில் நிற்கின்றனவோ, அதுபோல மூளையும் வேலையும் இல்லாத மூடர்களும் ஒன்றும் செய்யாமல் எங்காவது கூடி வெட்டிப்பேச்சு பேசிக்கொண்டு நேரத்தைக் கடத்துவர் என்பதை குறிக்கவே இந்த சொலவடை வந்தது என்பர். சற்று ரூம் போட்டு யோசித்தவர்கள் சொல்படி, கழுதை மந்த புத்தி உள்ள ஒரு பிராணி. நன்றாக தீனி வைத்து அதட்டி அடித்து பழக்கினால்தான் அது சொல்வதை கேட்கும். உரிய வகையில் பராமரிக்காமல் விட்டுவிட்டால் புத்திகெட்டு கட்டளையை ஏற்காமல் சுவர் மாதிரி நின்ற இடத்திலேயே ஒரு வேலையும் செய்யாமல் இருக்கும் என்பதையே கழுதை (புத்தி) கெட்டால் குட்டிச் சுவர் என்று ஆயிற்று என்பர். கற்பூர புத்தியுள்ளவர்கள் சரியான பொருளை அறிந்துகொள்வர்.

49. கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பு ஆனது போல். என்னதான் உடல் இளைத்தாலும் கழுதைக்கம் கட்டெறும்புக்கும் அளவீடு பொருந்துமா? வேலை செய்யாமல் நிற்கும் கழுதையை. வண்ணான் வேலை வாங்க, அது தேய்ந்து தேய்ந்து (உழைத்து உழைத்து) கட்டெறும்பு போல சுறுசுறுப்பாக மாறிவிட்டது என்று கொள்ளலாமா? இது குறிப்பால் வேறு உண்மையை உணர்த்தும் அருமையான பழமொழி. பொருளை உழைத்து சம்பாதித்து தக்கபடி பெருக்காமல், பாதுகாக்காமல் விட்டால், கழுதை சுமக்கும் பொதி அளவிற்கு அதிகமான சொத்துக்கள் இருந்தாலும் அது நாளடைவில் கட்டெறும்பு சுமக்கும் சிறிய கல்லளவு கரைந்து விடும் என்று பொருள்.

50. ஆடிக்காற்றில் அம்மியும் பறக்கும். ஆடிக்காற்று பலமானது தான். ஆனால் அம்மி பறக்குமா? சற்று மிகையான கூற்று போல் தோன்றுகிறதே? வைகாசி வெய்யிலின் தாக்கத்தால் அதற்கடுத்த மாதங்களில் அம்மை நோய் பரவலாகக் காணப்படும். ஆடி மாதக் காற்றால் வெப்பம் தணியத் தொடங்கி அம்மை நோய் மறையத் தொடங்கும். ஆடிக்காற்றில் அம்மையும் பறக்கும் என்பது உண்மையான விளக்கம்.

1.1.2021